Μετά τα παραμύθια, δε θυμάμαι πότε πρωτοείδα κύκνο στην πραγματικότητα. Στον Εθνικό Κήπο ή στο Άλσος Φιλαδέλφειας; Από την πρώτη στιγμή με μάγεψαν.
Η καθηλωτική τους παρουσία, ο τρόπος που κυλάνε με μεγαλοπρέπεια πάνω στο νερό δεν έχει καμιά σχέση με το νευρικό κολύμπι της πάπιας.
Αλλά πού να βρεις κύκνους στην Ελλάδα; Η μόνη πόλη χτισμένη πάνω σε λίμνη είναι η Καστοριά. Για αυτό και η Καστοριά είναι ένα σύνολο μαγείας. Η καλοδιατηρημένη πόλη, η λίμνη και οι μεγαλοπρεπείς κύκνοι συνθέτουν ένα μοναδικό – στην κυριολεξία – προορισμό.
Το θέαμα των κύκνων είναι εγγυημένο must για σκηνογραφία στις πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης, Πράγα, Βιέννη, Μόναχο, Ζυρίχη, Γενεύη, Σάλτσμπουργκ, Τούρ, σε όλες τις χώρες με ποτάμια και λίμνες.
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ θεωρώ μεγάλο πλεονέκτημα να περπατάς στο δρόμο για τη δουλειά και να βλέπεις δίπλα σου κύκνους.
Αν ήταν να διαλέξω, θα τους προτιμούσα από το να βλέπω γλάρους, ας πούμε. Ειδικά το θέαμα των κύκνων εν σειρά, το βράδυ που αποτραβιούνται για να αναπαυθούν μοιάζει με σκηνή από τη «Λίμνη των Κύκνων».
Και πραγματικά ποιο άλλο καλλιτεχνικό έργο έχει τροφοδοτήσει με την ιστορία του τόσες Όπερες, τόσους καλλιτέχνες, τόσες σχολές χορού, τόσους ανθρώπους, γενιές επί γενεών, που ζουν εξ αιτίας ενός και μόνον έργου, της Λίμνης των Κύκνων. Αυτό και μόνο δείχνει την αγάπη του κόσμου στο θέμα του έργου – δε φτάνει μόνο η υπέροχη μουσική – που είναι μια ερωτική ιστορία με πρωταγωνιστές άσπρους και μαύρους κύκνους – σύμβολα του καλού και του κακού.
Είτε στη σκηνή είτε στη φύση, εκ του φυσικού, οι κύκνοι είναι ένα σύμβολο αρμονίας, χάρης, ομορφιάς και στολίζουν τις υδάτινες πρωτεύουσες με τη μεγαλοπρέπειά τους.
Όπου κι αν βρεθώ, θα τους φωτογραφήσω
