Οι άνθρωποι είμαστε πολλά πράγματα και δεν είναι τετριμμένο να πούμε ότι μοιάζουμε με άβυσσο. Ωστόσο, κάποια κυρίαρχα χαρακτηριστικά πάνω μας, μπορούμε να τα δούμε. Το ουσιώδες εδώ, πέραν από το «αυτο-κουτσομπολιό» (είμαι αυτό και εκείνο) είναι από που προέρχονται τα χαρακτηριστικά μας. Ποιά είναι η «πατρίδα» τους και η «καταγωγή» τους;
Οι παγετώνες.
Κάπως απότομα, ξεκινάμε; Μπορεί και όχι! Έχετε αναρωτηθεί πώς έχει λάβει χώρα η ανθρώπινη εξέλιξη; Ο άνθρωπος, πέρασε αρκετό καιρό σκεπτόμενος τρόπους για να επιβιώσει. Δεν ήταν μόνο τα υπόλοιπα ζώα που πολλές χιλιάδες χρόνια πριν τον απειλούσαν. Ήταν ένας συνδυασμός δυσκολιών που σήμερα μας φαίνεται αστείος, στον καιρό της τεχνολογίας. Οι παγετώνες δοκίμασαν την ανθρωπότητα και την εξέλιξή της, σε επικίνδυνο βαθμό για την ύπαρξή της. Από την περίοδο αυτή και μετά, σταδιακά, ο άνθρωπος φαίνεται όλο και πιο ανθεκτικός. Πρώτον, γιατί οι παγετώνες υποχώρησαν αλλά και δεύτερον, γιατί η σφοδρότητά τους, ήταν τόσο μεγάλη που άλλη δυσχέρεια ανάλογη, δύσκολα μπορούσε να υπάρξει. Το σώμα μας, είναι και εξέλιξη αυτής της περιόδου, φανταστείτε λοιπόν γιατί οι γιατροί λένε για το πόσο ανθεκτικό είναι το ανθρώπινο σώμα.
Οι φίλοι μας οι γιατροί.
Αφού αναφέραμε τους γιατρούς, καλό θα ήταν να θυμηθούμε και κάτι άλλο. Πέραν από τις κλιματικές δυσκολίες που μας επηρέασαν, υπάρχουν και άλλες, που αφορούν άμεσα την βιολογία μας. Λέμε συχνά για «ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα». Φίλοι μας γιατροί, μας λένε πως ο οργανισμός μας έχει μέσα του μνήμη η οποία βοηθά στο να φτιάξουμε αντισώματα. Με άλλα λόγια, έτσι έρχεται αυτό που ονομάζουν ανοσία. Για να φτάσουμε όμως στην ανοσία πάνω σε μια ίωση, τι πρέπει πρώτα να γίνει;; Παραδόξως, να νοσήσουμε…Ένα γερό ανοσοποιητικό σύστημα, είναι εκείνο που έχει καλή μνήμη. Με άλλα λόγια, εκείνο που έχει περάσει ιώσεις. Το ανοσοποιητικό σύστημά μας, είναι …οι ιώσεις που έχουμε περάσει.
Η ίδια μας η ζωή.
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες επιβίωσης αλλά και σε ταινίες με δίδαγμα σαν αυτό που μας εκφράζει. Λογικά, δε μας το μεταφέρει από τις ταινίες του αλλά από την ίδια τη ζωή του. Συχνά κακολογούμε την κακή μας τύχη και πολλές περιόδους που η μια δυσκολία διαδεχόταν την άλλη. Εδώ, μπορούμε απλά να κάνουμε μια πρακτική υπενθύμιση, για να μη χανόμαστε μέσα στις σκέψεις μας τις ίδιες.
Θυμάστε πώς ήσασταν μετά το πέρας της δυσκολίας; Εκτός από ανακούφιση, σίγουρα θα είδατε μετά, να έχετε κάποιες άλλες ικανότητες και να κοιτάτε άλλες δυσκολίες με μια «ευχάριστη αλαζονεία» και «περιφρόνηση». Σε ποιόν το οφείλετε αυτό; Στις «κακοτυχίες». Οι καλές μέρες, είναι εκείνες που μας βουτάνε όμορφα στην θάλασσα της απόλαυσης. Ποτέ όμως η απόλαυση δεν εξέλιξε τις ικανότητες. Οτιδήποτε δημιουργικό και άξιο, εκτός από τη χαρά, έχει και κόπο και συχνά, ο κόπος είναι πολύ μεγαλύτερος από την απόλαυση. Ο χαρακτήρας μας και τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του, διαμορφώνονται από τις εμπειρίες μάχης πάνω στα δύσκολα. Αυτές οι εμπειρίες μάχης, μας χαρίζουν την ικανότητα να απολαμβάνουμε τις μέρες ειρήνης! Να αγαπάμε τις δυσκολίες, όσο και αν μας βασανίζουν γιατί στο τέλος, αφήνουν εκτός από «πληγές», ικανότητες!
Φωτό από: Grist
