Το προσπάθησες από «εδώ», το πάλεψες από «εκεί», αλλά δεν τα κατάφερες να πετύχεις αυτό που ήθελες. Το ξαναδοκίμασες και πάλι απέτυχες. Η πρώτη αποτυχία, μπορεί να συγχωρηθεί από τον εαυτό σου αλλά δυστυχώς, από τη δεύτερη και μετά, τον καθίζεις στο…σκαμνί και τον βγάζεις λανθασμένα «άχρηστο». Γιατί είναι λάθος αυτό; Κανείς δεν είναι άχρηστος. Απλά υπάρχουν άνθρωποι που είναι λιγότερο διστακτικοί στα πειράματα και περισσότερο ανοικτοί και ανθεκτικοί στην αποτυχία. Αλήθεια, γιατί είναι όμως ανθεκτικοί; Είναι μόνο θέμα αντοχών; Μάλλον όχι.
Τα «συν» και τα «πλην».
Όπως όλα τα πράγματα, έτσι και εμείς είμαστε άθροισμα από πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Προσοχή! Το μειονέκτημα, μπορεί να μεταμφιεστεί σε πλεονέκτημα και το αντίθετο. Παρόλα αυτά, αν θέλει κάποιος να παίξει, μπάσκετ, αν δεν είναι πάνω από 1.85 μ, ξεκινά από μειονεκτική θέση. Αν θέλει πολύ όμως να γίνει επαγγελματίας αθλητής, θα κοιτάξει τα υπόλοιπα. Ποιά είναι αυτά; Ας πούμε, να γίνει πολύ ταχύς. Να γίνει πολύ εύστοχος. Να κοιτάξει να αντισταθμίσει την έλλειψη ύψους με το άλμα του. Να γίνει πιο ευφυής αθλητής. Εδώ, έχουμε μια ενδεικτική περίπτωση, του πώς ένα μειονέκτημα, μπορεί να προκαλέσει ένα πολύ ωραίο domino αντιστάθμισής του, προκαλώντας την απόκτηση άλλων αρετών. Μη σας κάνει λοιπόν εντύπωση το γιατί οι καλύτεροι μπασκετμπολίστες, είναι οι σχετικά…κοντοί! Προσοχή λοιπόν, στο τι «βαφτίζουμε» ως πλεονέκτημα…
Όχι στα δεδομένα, ναι στα προκλητικά.
Είπαμε πιο πριν, πως «άχρηστος» άνθρωπος, δεν υπάρχει. Όλοι έχουν τις κλίσεις τους. Καθώς όμως κάτι το εξελίσσεις, γίνεται ολοένα και πιο απαιτητικό. Κάποια στιγμή λοιπόν, έρχεται η ώρα που καταλαβαίνουμε πως η κλίση και η «επένδυση» στα όσα είμαστε ικανοί, δεν αρκούν. Οι απαιτήσεις αυξάνονται και μας ζητούν να καλύψουμε τα κενά μας. Να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας. Όταν υπάρχει «κλίση» σε κάτι, συνήθως βγαίνει αυθόρμητα. Δε χρειάζεται πολλή δουλειά. Αν κάτι όμως, δεν το έχεις ως «ταλέντο» και σου χρειάζεται για να προχωρήσεις, πρέπει να το αποκτήσεις. Εκεί, ο μαγικός κόσμος του αυτοματισμού που χαρίζει κάποια φυσική κλίση, τελειώνει και ξεκινά ο χώρος της εξέλιξης, της αρένας και της πάλης. Με άλλα λόγια, αν ένας μπασκετμπολίστας είναι ψηλός και στήριξε τα πάντα στο ύψος του και δε βελτιώσε άλλα πράγματα (όπως έκανε ο κοντός) θα χρειαστεί να παλέψει να αποκτήσει όσα ο κοντός. Με το ύψος, γεννήθηκε αυτός ο μπασκετμπολίστας. Τις άλλες αρετές, θα χρειαστεί να τις αποκτήσει. Αυτός είναι ο κόσμος της πρόκλησης.
Δοκιμές και αληθινή βελτίωση.
Έτσι λοιπόν, όταν λες «γιατί απέτυχα ενώ έκανα τα πάντα;», να είσαι έτοιμος να απαντήσεις πως έκανες τα «πάντα» από αυτά που ήξερες. Μάλλον η αποτυχία οφείλεται στο οτι δεν ακολούθησες το παράδειγμα του κοντού μπασκετμπολίστα. Να κάνεις μάχη δηλαδή, για όσα δεν είναι δεδομένα. Αυτός ο κόσμος, της πρόκλησης, είναι μια κενή σελίδα. Μπαίνεις και δεν ξέρεις τίποτε. Όλα θα έχουν την χαρά του «καινούριου». Η δοκιμή και το πείραμα, θα σε βοηθήσουν να δεχτείς την αποτυχία, όπως την πρώτη φορά που δοκίμασες να κάνεις ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες. Θα δοκιμάσεις να δεις κατά πόσον μπορείς να αποκτήσεις δεξιότητες που δεν είχες, θα κάνεις έναν έλεγχο στη θέληση και στην πίστη που έχεις. Εκεί θα δεις αν πραγματικά, αξίζεις την αληθινή βελτίωση ή αν είναι λόγια του αέρα. Όπως ψάχνουμε λοιπόν αυτό που δεν ξέρουμε, έτσι ψάχνουμε και αυτό που –φαινομενικά – δεν μπορούμε.
Φωτό από: johnstepper.com
