Εμείς, οι μεγάλοι, τα βλέπουμε τρισχαριτωμένα και τρισευτυχισμένα. Τρώνε, πίνουν, μας γοητεύουν και κατακτούν τους πάντες.
Τι άλλο να θέλει ένα μωρό;
Και όμως, αν βλέπαμε τον κόσμο με τα μάτια ενός μωρού, θα θέλαμε συνεχώς ερεθίσματα, τα οποία μόνο με τη βοήθεια των άλλων θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
Μην μπορώντας να επικοινωνήσουν, παρά μόνο με το κλάμα τους τα μωρά (και μιλάω για μωρά μέχρι κάποιων μηνών)… βλέπεις ότι κάθονται παθητικά και παρατηρούν όσα συμβαίνουν γύρω τους (αφού δεν μπορούν να περπατήσουν, να φάνε μαζί με τους άλλους φαγητό, να παίξουν) περιμένουν μέχρι κάποιος μεγάλος να ασχοληθεί μαζί τους.
Πόση ώρα να κοιτάξεις γύρω σου; Εμείς τα βλέπουμε να κάθονται αμίλητα και να κουνάνε χεράκια και ποδαράκια και λέμε “ήσυχο μωρό”. Αφού κάθεται στο περιβάλλον του με τη σοφία του Βούδα. Γαλήνιο. Παρατηρητικό (εκτός κι αν πεινάσει, οπότε ξεσηκώνει τον κόσμο).
Παρατηρώντας πολλά μωρά, τον τελευταίο καιρό, σκεφτόμουν πόσο βαρετό είναι να είσαι μωρό. Όλη σου η προσπάθεια είναι να καταλάβεις το περιβάλλον σου, αλλά δεν αρκεί αυτό.
Χρειάζεσαι συνεχή ερεθίσματα ο εγκέφαλός σου διψάει για να τα δεχτεί. Αλλιώς, κάθε μωρό που βρίσκεται ξαπλωμένο στο καροτσάκι του, ακόμα-ακόμα και στην αγκαλιά των γονιών του, βλέπεις ότι προσπαθεί κάτι να πιάσει, κάτι να βάλει στο στόμα, κάτι να πετάξει στο πάτωμα… με κάτι ενεργητικό να ασχοληθεί και να ξε-βαρεθεί.
Διότι, βαριέται! Οι άλλοι μιλάνε, διηγούνται, μοιράζονται ιστορίες, αλλά αυτό δεν μπορεί ακόμα. Οι άλλοι τρώνε παγωτό, μπριζολάκια, σάντουιτς, πίνουν καφέ και εκείνο δεν έχει με τι να ασχοληθεί. Δεν ζητάει την προσοχή μας! ζητάει τη βοήθειά μας για να του προσφέρουμε μια ποικιλία από δραστηριότητες με τις οποίες μπορεί να ασχοληθεί.
Τις προάλλες, ένα άγνωστο μωρό, καθόταν στο καρεκλάκι φαγητού και κουνούσε μόνο τα χέρια του, όσο η παρέα των γονιών του έτρωγε σε ένα καφέ. Έγειρε το κεφάλι του (από βαρεμάρα, τι άλλο να έκανε κλεισμένο στο καρεκλάκι του;) και με κοίταξε. Έγειρα δεξιά το κεφάλι μου και γώ.
Έγινε αμέσως σύνδεση!
Το μωρό κατάλαβε ότι επικοινωνούσα μαζί του με το δικό του κώδικα, ενθουσιάστηκε και ζωντάνεψε!
Ακούς συχνά γονείς που – εννοείται – τρέχουν όλη μέρα για να μη λείψει τίποτα στο παιδί τους και, σε στιγμές κούρασης και εξάντλησης, λένε στο μωρό τους παραπονεμένα: “Αχ! Τι ανάγκη έχεις εσύ; Μακάρι να ήμουνα και γώ μωρό! Μπορείς να μείνεις για πάντα έτσι, να φροντίζουν οι άλλοι για σένα; αυτό είναι το νόημα!”
Και όμως, αν βλέπαμε τον κόσμο με τα μάτια ενός μωρού, θα βλέπαμε ότι είναι πολύ βαρετό να είσαι μωρό.
Φωτό από: kidbe.ru
