Ο γάμος είναι ένα ζήτημα που όλους μας απασχολεί, είτε πρόκειται κάποια στιγμή να προχωρήσουμε σε αυτόν, ή αν ήδη έχουμε κάνει γάμο ή γάμους. Ακόμη και όσοι δε θέλουν να ακούν για γάμο, έχουν τους λόγους τους. Με άλλα λόγια, είναι από τα λίγα ζητήματα στην ανθρώπινη ζωή, που δεν σε αφήνει αδιάφορο. Θα έχει lovers θα έχει και haters. Πράγματι, αν δεν άκουγα την Τρέϊσι ΜακΜίλαν, δεν ξέρω αν ποτέ θα καθόμουν να σκεφτώ σε αυτό το βάθος για τα περί γάμου. Η Τρέϊσι ΜακΜίλαν, μεταφέρει την αλήθεια που κέρδισε από δικά της βιώματα και καλό είναι να την ακούσουμε…
Η ίδια, αυτοσαρκάζεται στην αρχή λέγοντας πως «Θα μου πείτε, με τρείς αποτυχημένους γάμους και τόσες αποτυχημένες σχέσεις, είμαι εγώ η κατάλληλη να σας μιλήσω για γάμους και σχέσεις;». Βεβαίως και είναι, απαντάμε εμείς. Πολύ απλά, ρωτάς κάποιον για τις γνώσεις που απέκτησε για το πώς δεν έγινε κάτι. Η Τρεϊσι ΜακΜίλαν, ξέρει πλέον, τι λάθη έκανε και τα μοιράζεται, μήπως και κάποιος άλλος έχει κάνει παρόμοια, ή για να προκαλέσει αυτό που έλεγε ο Μπίσμαρκ «οι έξυπνοι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων». «Η μητέρα μου ήταν ιερόδουλη και ο πατέρας μου ήταν εγκληματίας». Mετά, η ίδια εξηγεί πως παρόλο που ο πρώτος της σύζυγος ήταν πολύ καλός και παντρεύτηκε μαζί του στα 19 της έτη, ένιωθε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Αφού μιλά και για τις άλλες της σχέσεις που κατέληξαν σε γάμο, βλέπει την αλήθεια: «Η οικογένειά μου, με ώθησε άθελά της να φοβάμαι να είμαι μόνη μου, να χρειάζομαι πάντα κάποιον δίπλα μου».
Εύκολα καταλαβαίνουμε πως ο χειρότερος δυνατός σύμβουλος στις ανθρώπινες σχέσεις, ειδικά στους γάμους, είναι η εσωτερική ανασφάλεια που έχουμε. Ίσως μας ενδιαφέρει απλά να έχουμε «κάποιον» δίπλα μας, να μη νιώθουμε έντονα τη μοναξιά. Φυσιολογικό είναι σε ένα βαθμό. Τραγική ειρωνεία, κάτι φυσιολογικό, να μπορεί να σου προκαλέσει τόσα δεινά. Η Τρέϊσι ΜακΜίλαν, φαίνεται να έχει φτιάξει ολόκληρη λίστα για όσα έμαθε από όλα αυτά.
«Ο άνθρωπος που θα παντρευτείς, είναι εκείνος με τον οποίον θα μοιραστείς όρκους, δεν είναι κάποιος που απλά θα βγεις». «Πρώτον, πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου γι’ αυτό που είναι. Δεύτερον, αγαπάς τον εαυτό σου για το καλύτερο και για το χειρότερο. Τρίτον, πρέπει να συγχωρείς τον εαυτό σου για τα λάθη του».
Μα όλα αυτά, τί σχέση έχουν με το γάμο; Άμεση. Πρώτα πρέπει να ξέρεις ποιός είσαι, να έχεις «παντρευτεί» τον εαυτό σου προκειμένου να μπορέσεις να δεχτείς και τη «λίστα» του άλλου ανθρώπου. «Να έχεις και να κρατάς τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει, να αγαπάς τον εαυτό σου με τον τρόπο που θέλεις να σε αγαπήσει ο άλλος άνθρωπος». Ίσως το πιο σημαντικό.
Εδώ η αυτογνωσία, συναντά την αληθινή αποδοχή, ενεργητική και παθητική. «Προσπαθούσα να μεταφέρω αυτό που δεν μπορούσα να νιώσω για μένα, στις σχέσεις μου. Μετέφερα αυτό το βάρος», λέει η Τρέϊσι ΜακΜίλαν, με αφοπλιστική ειλικρίνεια…Ο πρώτος άνθρωπος που πρέπει τελικά να παντρευτείς, είναι…ο εαυτός σου. Πρώτα να απαιτείς από εκείνον και όχι από οποινδήποτε άλλον. Να μείνεις πιστός στον εαυτό σου και να μην τον εξαπατήσεις…ποτέ.
