Στο άκουσμα του ονόματος «Τραϊανός Δέλλας» νομίζω πως υπάρχουν ελάχιστες Ελληνίδες κι Έλληνες που νοιώθουν αδιάφορα. Ήταν η 1η Ιουλίου του 2004, όταν με την γνωστή κεφαλιά στο 15ο λεπτό της παράτασης χάριζε την πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Αποτέλεσε έναν από τους στυλοβάτες της επιτυχίας, τον Κολοσσό, όπως χαρακτηριζόταν τότε από τους δημοσιογράφους.
Ο Δέλλας κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια φέτος, πραγματοποιώντας μια αξιόλογη καριέρα που ξεκίνησε το 1987 στις ακαδημίες του Άρη Θεσσαλονίκης όταν ήταν 11 ετών. Άρχισε να παίζει ως επιθετικογενής παίκτης (δεξί εξτρέμ), ωστόσο το γεγονός πως ήταν πανύψηλος ανάγκασε τους προπονητές του να τον τοποθετήσουν στην άμυνα.
Έπαιξε για πρώτη φορά στο ελληνικό πρωτάθλημα σε ηλικία 17 ετών το 1994 με τον Άρη. Δόθηκε δανεικός στον Πανσερραϊκό πριν επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, το 1996 για να παίξει μια γεμάτη σαιζόν. Εκεί, εντυπωσίασε με την παρουσία του και η αγγλική Σέφιλντ Γιουνάιτεντ τον ενέταξε στο δυναμικό της. Παρέμεινε δύο χρόνια πραγματοποιώντας 26 συμμετοχές και το 1999, αποκτήθηκε από την ΑΕΚ.
Κι εκεί έμεινε δυο χρόνια, χωρίς όμως η αξία του να αναγνωριστεί κι έτσι αποφάσισε να πάει στην Ιταλία όπου η βελτίωση του ήταν αλματώδης. Πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις ως ποδοσφαιριστής της Περούτζια και οι μεγάλοι του ιταλικού ποδοσφαίρου (Μίλαν, Γιουβέντους, Ίντερ, Ρόμα) θέλησαν να εντάξουν στο δυναμικό τους.
Το καλοκαίρι του 2002, ήταν το σημαντικότερο στην καριέρα του Τραϊανού. Παράλληλα με την μετεγγραφή του στη Ρόμα, ήρθε και η κλήση στην εθνική ομάδα για πρώτη φορά από τον νέο προπονητή, Ότο Ρεχάγκελ που προσάρμοσε πάνω του όλη την αμυντική λειτουργία του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ο Δέλλας, γνωστός στην Ιταλία, έβλεπε τη δουλειά του να αναγνωρίζεται και στην Ελλάδα καθώς πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στο δρόμο για το Ευρο 2004.
Η ιστορία του EURO, λίγο πολύ γνωστή με τον Δέλλα να μπαίνει στην κορυφαία ενδεκάδα της διοργάνωσης, απόρροια των εξαιρετικών του εμφανίσεων αλλά και του εξαιρετικού τρόπου με τον οποίο χειρίζεται την μπάλα.
Η ΑΕΚ τον ξαναεμπιστεύεται το καλοκαίρι του 2005 και αυτή τη φορά γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας. Γίνεται αρχηγός της, και την οδηγεί στην πρώτη της νίκη στο Τσάμπιονς Λίγκ αλλά και σε αξιοπρεπέστατες παρουσίες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μετά το χαμένο πρωτάθλημα του 2008 από τον Ολυμπιακό, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον τότε προπονητή της ομάδας, Γιώργο Δώνη και ταξιδεύει στην Κύπρο για λογαριασμό της Ανόρθωσης την οποία επίσης οδηγεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ.
Δεν αγωνίζεται όμως ως αμυντικός, αλλά ως αμυντικός μέσος καθώς ο προπονητής Τιμούρ Κετσμπάγια ποντάρει στις δημιουργικές του ικανότητες.
Το 2010, επιστρέφει στην ΑΕΚ για τρίτη φορά και την οδηγεί στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 2011. Αποσύρθηκε φέτος, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους κιτρινόμαυρους οπαδούς και θέλει να ασχοληθεί με την προπονητική.
