Όλα τα πράγματα, τα προχωράμε με τις αποφάσεις που παίρνουμε. Πριν τις αποφάσεις, πρώτα πρέπει να εξερευνήσουμε των μαγικό κόσμο των επιλογών. Οι επιλογές, είναι οι «προτεινόμενες διαδρομές» που μπορούμε να δούμε στον «χάρτη» για να πάμε σε ένα μέρος. Μετά από την εξέταση των «διαδρομών», επιλέγουμε μια και ξεκινάμε το ταξίδι! Πώς τελικά επιλέγουμε; Λέγοντας «όχι» ή λέγοντας «ναι»;
Ένας μεγάλος φιλόσοφος λέει…
Μια από τις πιο μεγάλες μορφές της σύγχρονης φιλοσοφίας, είναι ο Φρίντριχ Νίτσε. Ο βασικός λόγος που είναι σημαντικό για να ασχοληθούμε με αυτόν τον άνθρωπο, είναι πως είναι ένας υμνητής της αισιοδοξίας. Είναι ένας άνθρωπος του «ΝΑΙ». Τι λέει μεταξύ άλλων αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος; «Η συνταγή για τη δική μου ευτυχία; Ένα Ναι, ένα Όχι, μια ευθεία γραμμή, ένας σκοπός».
Στη ζωή μας, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις. Όταν κάποια στιγμή λέμε «μετανιώνω που τότε έκανα αυτό το λάθος», στην ουσία, μετανιώνεις για μια απόφαση που πήρες. Σωστή απόφαση είναι αυτή που είχε μόνο καλό αποτέλεσμα; Όχι! Σωστή είναι η απόφαση που μας εξασφαλίζει το «δάσος» (την πορεία προς το σκοπό δηλαδή) και όχι το «δέντρο». Με την ευκαιρία, να ένας τρόπος να αντιμετωπίζουμε το «λάθος» που πολύ μετά βρίσκουμε και το μετανιώνουμε. «Τότε, ήθελα το τάδε, και δεδομένων των συνθηκών έκανα την καλύτερη επιλογή που εγώ είδα».
Ο σκοπός σου, πρέπει να καθορίζει τα «ΝΑΙ» και τα «ΟΧΙ» που λες. Αν ο σκοπός αναπροσαρμοστεί, αναπροσαρμόζονται και αυτά.
Αρνούμαστε… αποδεχόμενοι.
Όταν μας προτείνουν κάτι και εμείς αρνούμαστε, σημαίνει πως δε θέλουμε να υλοποιήσουμε αυτό που μας προτείνουν. Ταυτόχρονα, δεχόμαστε κάτι άλλο. Τον στόχο μας. Ακόμη περισσότερο, όταν νομίζουμε πως σε αυτό που έρχεται μπροστά μας, κρίνεται ο ηθικός μας κώδικας. Αρνούμαστε να σε συμμετάσχουμε σε κάτι που θεωρούμε «άδικο», επειδή ταυτόχρονα, δεχόμαστε ότι υπάρχει κάτι δίκαιο, το οποίο θα θίξουμε αν π.χ. συμμετέχουμε σε μια πράξη που υπογείως θα θίξει ένα πρόσωπο.
Τα «Όχι», είναι δηλαδή, «μεταμφιεσμένα Ναι». Κλείνοντας μια πόρτα, ταυτόχρονα, ανοίγουμε μια άλλη! Ωστόσο, η άρνησή μας, πρέπει να έχει πάντα μια βάση, όπως άλλωστε και η κάθε μας συμφωνία. Η παγίδα του να γίνουμε πνεύματα αντιλογίας, είναι πάντα μεγάλη.
«Όχι», χωρίς φόβο και πάθος…
Οι παγίδες που μας φανερώνονται με το να λέμε παντού «Ναι», δεν εξαφανίζονται αν πούμε και “Όχι”. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, να δημιουργούμε παγίδες από τις αρνήσεις μας. Για να έχει γόνιμο αποτέλεσμα μια άρνηση, πρέπει απαραίτητα να μη γίνεται εν βρασμώ ψυχής. Κάθε απόφαση που παίρνουμε, καλό είναι να την υιοθετούμε όταν είμαστε ψύχραιμοι και νηφάλιοι.
Το μυστικό είναι στις λεπτομέρειες. Μας έχει τύχει σε όλους να έχουμε πει όχι σε μια πρόταση πριν ένα εύλογο χρονικό διάστημα και αυτή η πρόταση, να επανέρχεται πάλι, σε διαφορετικές συνθήκες, στο σήμερα. Τις περισσότερες φορές, κάνουμε το λάθος να χρησιμοποιούμε την άρνηση του παρελθόντος, σαν άξονα για το τώρα. Γιατί είναι αυτό λάθος; Μα γιατί δεν διαχωρίζουμε το παρελθόν από το παρόν και τελικά αυτό που αρνούμαστε, είναι το ξεκαθάρισμα δύο διαφορετικών χρονικών περιόδων, συνθηκών κτλ. Κάθε περίσταση, είναι ξεχωριστή και εκεί τελικά που λέγαμε «όχι», να χρειάζεται πλέον να λέμε «ναι».
Να λέμε «όχι», πάντα για να δημιουργούμε χώρο για άλλα «ναι». Η ευελιξία, είναι βασικό γνώρισμα της ευτυχίας και της γαλήνης. Χαρίζει επιλογές και διεξόδους ενώ ταυτόχρονα, μας απομακρύνει από εγκλωβισμούς. Οι δεσμεύσεις σου και οι αποφάσεις σου, είτε αποδεχθείς, είτε απορρίψεις κάτι, πρέπει να ακολουθούν αυτό που θέλεις. Οι αρνήσεις σου και οι καταφάσεις σου, να μη σε οδηγούν σε παγίδα και τελικά, να αποφασίζουν άλλοι για σένα. Βαριές λέξεις όπως «Ναι» και «Όχι», να μην τις λες εύκολα!
Φωτό από: revandy.org
