Παρελθόν, παρελθόν και ξανά… παρελθόν! Τελικά, είναι καλό να σκεφτόμαστε το παρελθόν ή όχι; Το να γυρνάμε πίσω σημαίνει οτι είμαστε μελαγχολικοί και νοσταλγικοί ή ότι απλά έχουμε καλή μνήμη; Δε γίνεται να ισχύουν και τα δύο; Σε τέτοια πράγματα, καλό είναι να σταματήσουμε να βάζουμε τα πράγματα στο καλό ή στο κακό καλάθι. Μπορούμε να δίνουμε κάποιες απαντήσεις απλές. Η μνήμη, υπάρχει από τη φύση μας και για να υπάρχει, χρειάζεται. Λέτε να εστιάσουμε στα καλά του να μην ξεχνάμε;
Περπατώντας, προς τα πίσω και βρίσκοντας οάσεις.
Η μνήμη, είναι όπως όλα τα «εργαλεία». Μπορείς να φτιάξεις σπουδαία πράγματα με τα εργαλεία, όμως μπορείς να φέρεις και καταστροφές. Η μνήμη που σε κρατάει πίσω, η μνησικακία, είναι ένα ταξίδι προς μέρη γεμάτα ομίχλη, μοναξιά και ερείπια. Το να θυμάσαι κάθετί που σε πλήγωσε και σε έφερε ως εδώ, δεν είναι κακό. Κακό είναι να μείνεις εκεί.
Υπάρχουν όμως φορές που η μνήμη είναι χρήσιμη έως και απαραίτητη για μας. Ποιός από μας δεν χαίρεται όταν θυμάται τις όμορφες παιδικές του στιγμές; Ποιός από μας δεν κουνάει το κεφάλι του με χαμόγελο και με συγκίνηση όταν θυμάται καλοκαιρινές διακοπές ξεγνοιασιάς και απόλαυσης; Τους ανθρώπους που γνωρίσαμε και σημάδεψαν τη ζωή μας, τις πλάκες, τις φάρσες. Τι θα ήταν τα reunion από φίλους από το στρατό, συμφοιτητές, παλιούς συμμαθητές κτλ, αν δεν υπήρχε μνήμη;
Η μνήμη γίνεται και φακός.
Το ταξίδι στο παρελθόν, μπορεί να γίνει και σαν «ταξίδι διακοπών». Στη ζωή μας, έρχονται μέρες που ξαφνικά, νιώθουμε να φουσκώνουν τα νερά ενός ποταμού μέσα μας και να υπερχειλίζουν. Κάποιες μέρες, είναι για να τις σημειώνουμε στο ημερολόγιο. Θέλουμε να βρούμε καινούριους προορισμούς για μας γιατί κάπου πιάσαμε τον εαυτό μας να χάθηκε. Είναι περίοδος επανεξέτασης. Κλείνουμε τα αυτιά μας στα πάντα και τα ανοίγουμε, μόνο για τον εαυτό μας. Αν νιώθουμε οτι «χαθήκαμε», τότε, πρέπει να θυμηθούμε που θέλαμε να πάμε; Από που ξεκινήσαμε και πώς ξεκινήσαμε; Η επανεξέτασή μας, είναι από μόνη της ένα ταξίδι εσωτερικό ώστε να ανακαλύψουμε εκείνες τις περιοχές που δεν είχαμε την ευκαιρία, ή να επισκεφθούμε ξανά, εκείνες που κάποτε μας μάγευαν και πλέον τις έχουμε ξεχάσει. Εκεί, ανασύρεις από τη μνήμη σου τις μέρες – και κυρίως τις περιόδους – που ένιωθες ευτυχισμένος. Τι συνέβαινε τότε; Τι σου άρεσε; Τι έπαψες να κάνεις από όλα αυτά χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία «μεγάλωσα πια, δε γίνεται»;
Το ταξίδι προς τα πίσω, σου έδειξε να κινηθείς…μπροστά.
Έκανες την ανάγνωσή σου, θυμήθηκες ποιός είσαι και πλέον, δεν πάσχεις από καμία αμνησία… Είσαι έτοιμος πάλι, φρέσκος να πάρεις ανάσα σε βάθος. Πήγες πίσω και θυμήθηκες όλα όσα ήταν ευχάριστα. Δεν έμεινες σε όσα «δεν έγιναν». Έκανες το σωστό. Επίσης, το ταξίδι προς τα πίσω, έχει τις παγίδες του ακόμη και είναι «διακοπές». Μπορεί να σου αρέσουν πολύ οι διακοπές και τελικά… να μείνεις εκεί. Μπορεί η νοσταλγία, να σε γλυκάνει και να μείνεις στις σκέψεις του παρελθόντος. Όμως ο σκοπός του ταξιδιού αυτού, ήταν να γυρίσεις πίσω για να θυμηθείς ό,τι ξέχασες, προκειμένου να επιλέξεις μετά, άλλο ταξίδι. Αυτή τη φορά, είσαι έτοιμος να κατακτήσεις το μέλλον. Χρησιμοποίησε την ανάπαυλα για να βγάλεις «νέα εισιτήρια», για άλλον προορισμό!
Φωτό από: pixshark.com
