Όταν ήμουν μικρή και η μητέρα μου μας έστελνε για διακοπές στην Πάτρα, θυμάμαι ότι η οδός Αγίου Νικολάου από ένα σημείο και μετά, γινόταν τα βράδια πεζόδρομος για να κυκλοφορούν οι παραθεριστές και οι κάτοικοι της πόλης, που βρισκόντουσαν σε καλοκαιρινή διάθεση.
Κάθε ελληνικό νησί, χωριό ή κωμόπολη έχει τον κεντρικό του δρόμο, που χτυπάει η καρδιά της κοινωνικότητας της τοπικής κοινωνίας.
Εκεί είναι συγκεντρωμένα εν σειρά τα καφέ, οι κρεπερί, τα σουβλατζίδικα και τα τραπεζάκια έξω.
Το καλοκαίρι, η αστυνομία κλείνει από κάποια ώρα και μετά τις δύο πλευρές του δρόμου και τον κάνει πεζόδρομο!
Τότε, αρχίζουν τα σουλάτσα! Λιώνουν τα πέδιλα, τα σανδάλια και οι σαγιονάρες από το συνεχές πάνω-κάτω στο δρόμο. Δυο-δυο, τρεις-τρεις οι φιλενάδες ή οι φίλοι, δώστου και σχολιάζουν τα αγόρια ή τα κορίτσια. “Τον είδες;” “Την είδες;” “Αυτή ήταν;” “Να η καινούρια” “Αυτός από τη Θεσσαλονίκη!” Καυτά βλέμματα, κοιτάγματα με νόημα, οι πρώτες κουβέντες και οι τυχαίες γνωριμίες. “Πότε ήρθες; Χτες; Εγώ την περασμένη εβδομάδα!”
Πόσα φλερτ, πόσοι έρωτες, πόσες γνωριμίες δεν έχουν πλεχτεί, χάρη σε αυτούς του πεζόδρομους. Παλιά, τους έλεγαν “νυφοπάζαρο” γιατί περπατούσαν τα κορίτσια για να “φανούν” στα αγόρια του χωριού ως υποψήφιες νύφες. Μετά, αυτοί οι πεζόδρομοι ονομάστηκαν “περατζάδες” από το πολύ το πέρνα πάνω-κάτω.
Τους έχω συναντήσει και τους έχω περπατήσει κάθε καλοκαίρι. Και στη Νάξο και στη Τζια και στο Ναύπλιο και στη Σκιάθο και στην Κάρυστο και στα Στύρα και στην Κυπαρισσία…
Πού πας και γυρνάς αν δεν ανακαλύψεις την καρδιά του χωριού, το νυφοπάζαρο; Το πρόγραμμα του τοπικού gossip ζωντανό, live, μπροστά σου, χωρίς εκπομπή και χωρίς παρουσιάστρια. Όλοι μετέχουν, όλοι διψάνε για ανταλλαγή νέων, όλοι κοιτάζουν με περιέργεια.
Φέρε μια κρέπα σοκολάτα, να δούμε ποιος θα περάσει απόψε από ‘δω!
Φωτό από: odosomorfias.blogspot.com
