Τα βιβλία και ειδικά τα μυθιστορήματα είναι η αγαπημένη συνήθεια κυρίως των γυναικών (αν δεχτούμε τις στατιστικές). Σαν γυναίκα και γώ θέλω να προσθέσω πως δεν υπάρχει συναίσθημα που να συγκρίνεται με όσα νιώθεις διαβάζοντας ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει. Λατρεύω το κολύμπι, λατρεύω το περπάτημα στα βουνά… αλλά σαν τη μαγεία του διαβάσματος, δεν υπάρχει κάτι ισότιμο.
Τα βιβλία εκπροσωπούν για μένα:
- ένα παράθυρο στον κόσμο, ειδικά τα αγαπημένα μου βιβλία αυτοβοήθειας ή τα βιβλία για τα κοινωνικά δίκτυα ή τα βιβλία ψυχολογίας ή τα ιστορικά μυθιστορήματα.
- τη γνωριμία με υπέροχους χαρακτήρες (όπως ο Φτωχούλης του Θεού, Ο Ροβινσών Κρούσος, ο Οδυσσέας, ο Γιάννης Αγιάννης, ο καθηγητής Λάνγκτον και πάααρα πολλοί άλλοι).
- την ταύτιση με εκατοντάδες ζωές και ιστορίες που είναι αδύνατον να ζήσω εγώ. Πώς να ζήσω τη ζωή του Κόμη Μοντεχρήστου, της Πολυάννας, της Άννας Καρένινα, του δάσκαλου Ισμαήλ στο “Μόμπυ Ντικ” , του Ματίας Αλμοσίνο, του Αποστόλη στα “Μυστικά του Βάλτου”, της Κλαίρης στον “Aρχισιδηρουργό”, της Νατάσας και του Πιέρ στο “Πόλεμος και Ειρήνη”…
Τόσες ζωές, τόσες περιπέτειες, τόση αφοσίωση στο τι θα γίνει παρακάτω…
Όλες όσες αγαπάτε το βιβλίο, το έχετε ζήσει.
Να κλείνουν τα μάτια από τη νύστα, αλλά να μην λες να το αφήσεις. “Άντε, άλλη μια σελίδα ακόμη και θα πάω για ύπνο”. Όμως δεν πας.
Να ξυπνάς πρωί-πρωί καλοκαίρι ή Σαββατοκύριακο, και να κάθεσαι μόνη με το καφεδάκι σου στο μπαλκόνι (ή στην αγαπημένη σου γωνιά), χωρίς κανέναν να σου ζαλίζει το κεφάλι, για να βυθιστείς στις σελίδες του βιβλίου, ζώντας με αγωνία δανεικές ζωές ή δανεικές φιλοσοφίες.
Να “ζυγίζεις” με τις παλάμες σου τα υποψήφια βιβλία για να διαλέξεις το πιο ελαφρύ σε βάρος που θα πάρεις μαζί σου το Σαββατοκύριακο.
Να ανταλλάσεις απόψεις με τις κολλητές σου για όσα διάβασες πρόσφατα.
Να σκέφτεσαι το μήνυμα που πήρες από κάθε βιβλίο που διάβασες αφού φτάσεις στην τελευταία του σελίδα και το κλείσεις.
Φωτό από: www.openbooktoronto.com
