Στην ερώτηση «τι είναι τελικώς το ποδόσφαιρο», βρίσκω την φωτογραφία που απεικονίζει τον Ιταλό τερματοφύλακα Τζιανλουίτζι Μπουφόν ως την πιο αντιπροσωπευτική απάντηση. Είναι το πάθος, είναι το συναίσθημα, είναι η συνεργασία, είναι η δύναμη της στιγμής. Για τον Μπουφόν, έναν άνθρωπο 37 χρονών που έχει βγάλει πάρα πολλά χρήματα στην ζωή του, η στιγμή της λήξης στον ημιτελικό με την Ρεάλ Μαδρίτης ουσιαστικά κάνει την καριέρα του να περνά μπροστά από τα μάτια του.
Όταν στο μακρινό 2001 ο Μπουφόν άφηνε την Πάρμα για την μεγάλη κυρία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Γιουβέντους, δεν μπορούσε με τίποτα να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Πήγε σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης που βρισκόταν στο υψηλότερο επίπεδο, πανηγύρισε πρωτάθλημα και μόλις δύο χρόνια μετά, έπαιξε σε έναν τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2003, ο Μπουφόν και η Γιουβέντους ηττήθηκαν από την Μίλαν, με την στενοχώρια της απώλειας του τίτλου να είναι μεγάλη. Ωστόσο, ο Μπουφόν ήξερε στα 26 του τότε πως θα ξαναζούσε έναν τελικό.
Το 2006 ήταν το πιο απίστευτο καλοκαίρι για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Η εθνική ομάδα της Ιταλίας, κατέκτησε το παγκόσμιο Κύπελλο κερδίζοντας στον τελικό την Γαλλία του θρυλικού Ζινεντίν Ζιντάν και ο Μπουφόν γευόταν το πιο γλυκό ποτήρι της επιτυχίας. Αυτή η επιτυχία, ήταν η καλύτερη δυνατή κατάληξη για μια σπουδαία γενιά Ιταλών ποδοσφαιριστών: Τότι, Καναβάρο, Ντελ Πιέρο, Ζαμπρότα, Ινζάγκι, Πίρλο, Τόνι, Περότα, Νέστα, Ντε Ρόσι έπαιρναν το Μουντιάλ επιβεβαιώνοντας την εξαιρετική ομάδα που καθοδηγούσε ο αρχιτέκτονας Μαρσέλο Λίπι.
Ελάχιστες μέρες μετά την κατάκτηση του τροπαίου, ερχόταν μια δικαστική απόφαση που άλλαζε τον χάρτη του ιταλικού, αλλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου καθώς η Γιουβέντους εξαιτίας του σκανδάλου «Calciopolis» υποβιβαζόταν στην δεύτερη κατηγορία. Οι ξένοι παίκτες της Γιούβε αποχώρησαν, ωστόσο οι δυο στυλοβάτες τις ομάδας, Μπουφόν και Ντελ Πιέρο έμειναν για να γευτούν με την Γιουβέντους το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού.
Η Γιουβέντους ζούσε έναν εφιάλτη, αλλά είχε τον Μπουφόν, τον Ντελ Πιέρο και τον Τσέχο Πάβελ Νέντβεντ ως εγγυητές της συνέχειας. Για τον Μπουφόν δεν ήταν εύκολο. Όντας 28 στα 29, ήξερε πως η δεύτερη κατηγορία μπορεί να του ανέκοπτε την καριέρα και να μην κατάφερνε ποτέ ξανά να πρωταγωνιστήσει. Ο κορυφαίος τερματοφύλακας της γενιάς του, απέρριψε σειρά προτάσεων μένοντας στην ομάδα που πίστεψε στις δυνατότητές του.
9 χρόνια μετά, ο Μπουφόν «κατέβασε ρολά» στο Μπερναμπέου συμβάλλοντας τα μέγιστα στην πρόκριση της πιο επιτυχημένης ιταλικής ομάδας.
Με το σφύριγμα της λήξης, το μάτι του γυάλιζε, η φλέβες πίεζαν το δέρμα του, τα δάχτυλά του ενώνονταν με όλη τους την δύναμη, η κραυγή ήταν τόσο δυνατή που αν υπήρχε κοντά ένα τζάμι θα έσπαγε. Το περιβραχιόνιο του αρχηγού, είναι το σημάδι πως αποτελεί τον μοναδικό συνδετικό κρίκο του 2003 με το 2015.
Όλα τα μικρά γήπεδα που πάλεψε στην δεύτερη κατηγορία, όλα τα γκολ που δέχθηκε από υποδεέστερες ομάδες, όλη η πίκρα από χαμένους τίτλους, όλες οι στιγμές που έζησε με την Γιουβέντους περνούν μπροστά από τα μάτια του.
Η επιστροφή είναι απίστευτη, είναι η επιτομή του αθλητισμού, είναι σχεδόν ποιητική.
Ό,τι κι αν γίνει στον τελικό της 6ης Ιουνίου με την Μπαρτσελόνα, η Γιουβέντους, αλλά κυρίως ο Ιταλός γκολκήπερ είναι νικητές. Γιατί τι είναι το ποδόσφαιρο; αυτή η φωτογραφία. Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή.
