Τα περισσότερα από τα αθλήματα εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο υπάρχει ένα που ουσιαστικά άλλαξε άρδην μια δεδομένη στιγμή. Αυτό, είναι το άλμα εις ύψος. Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσαν οι αθλητές να περάσουν τον πήχη μέχρι το 1968, ήταν περνώντας πρώτο το ένα πόδι και μετά το άλλο.
Ο Ντικ Φόσμπερι, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, εισήγαγε το περίφημο «φλοπ». Μια κίνηση άγνωστη για τους πάντες εκείνη την εποχή, η οποία όμως του έδωσε το χρυσό μετάλλιο.
Ο κόσμος αντέδρασε περίεργα σε κάθε άλμα του αθλητή, ωστόσο κοινός παρονομαστής ήταν ο ενθουσιασμός. Κάθε φορά που επιχειρούσε το άλμα στο στάδιο που ήταν κατάμεστο από 80 χιλιάδες θεατές αρχικά σιωπούσε. Κατόπιν, μουρμούραγε κι εν συνεχεία ξέσπαγε σε πανηγυρισμούς.
Η νέα τεχνική δεν είναι αποτέλεσμα δουλειάς ή προσπάθεια εύρεσης μιας νέας στρατηγικής. Αποτελεί απλώς τυχαίο γεγονός.
Αυτό σημειώθηκε κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης στην οποία ο Φόσμπερι ήταν τραυματίας. Κάνοντας μικρά άλματα στραβοπάτησε και τυχαία πέρασε τον πήχη με την πλάτη. Ο προπονητής του, Μπάρνι Βάγκερ, είδε την κίνηση και ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα αυτής, οπότε προέτρεψε τον Φόσμπερι να δουλέψουν αυτή τη νέα τεχνική. Όπερ και εγένετο!
Στο Μεξικό το ’68, πέρασε με την πρώτη προσπάθεια τα 2 μέτρα και 3 εκατοστά, τα 2.09, 2.14, 2.18 και 2.20. Στα 2.22 είχαν απομείνει αυτός, ο Σοβιετικός Γκαβρίλοφ και ο αμερικανός Κάουδερς. Ο Γκαβρίλοφ δεν το πέρασε ποτέ αλλά τα 2.24 τα πέρασε μόνο ο Φόσμπερι με την τρίτη προσπάθεια. Αναδείχθηκε τελικός νικητής, με το στάδιο σχεδόν να «καταρρέει» από τους ανεπανάληπτους πανηγυρισμούς.
Έπειτα από το χρυσό μετάλλιο, ο 21χρονος τότε αθλητής αφοσιώθηκε στις σπουδές του και καθιέρωσε το περίφημο «Φόσμπερι φλοπ» που ακολουθείται μέχρι σήμερα από όλους τους αθλητές του άλματος εις ύψος. Επανάσταση, πραγματική!
