«Η επιτυχία, όπως την βλέπω, είναι μια συνέπεια και όχι κάποιος στόχος».
Γκουστάβ Φλωμπέρ.
Πιο πολύ από ποτέ σήμερα, ασχολούμαστε με την επιτυχία. Ειδικά στην Ελλάδα, πριν το 2008 η επιτυχία, ήταν πολυτέλεια… Κακά τα ψέματα, αφορούσε εκείνους που ήταν λίγο πιο φιλόδοξοι, ικανοί και ανθεκτικοί στην αντιμετώπιση εμποδίων. Σήμερα, η επιτυχία έχει γίνει ένα άγχος, μια ανάγκη για καλό αποτέλεσμα. Σίγουρα, όποιο άρθρο και να διαβάσεις θα δεις ότι υπονοεί την επιτυχία, τη σκιαγραφεί, τη χαρακτηρίζει αλλά με ένα τρόπο, όχι και τόσο «ανοιχτό».
Δυστυχώς, οι περισσότεροι την επιτυχία την παρακολουθούν με τηλεσκόπιο να βρίσκεται στον αστερισμό της αποτυχίας. Πιο σωστά, στο φόβο της αποτυχίας. «Πέτυχε, αλλιώς, θα αποτύχεις». Το ότι αλλάξαμε εμείς συνήθειες, δε σημαίνει ότι άλλαξαν και οι συνήθειες των όσων εννοούν οι λέξεις… Ο Φλωμπέρ, μας το θυμίζει.
Άσκηση μαθηματικών.
Θα σε πάω στο σχολείο και στα Μαθηματικά. Είτε στον πίνακα, είτε στο διαγώνισμα, ο καθηγητής των Μαθηματικών, σου έχει βάλει ασκήσεις. Κάθε άσκηση, λύνεται με κάποια μέθοδο. Όχι μοναδική… Θυμάσαι που λέγαμε ότι λύνεται και με άλλους τρόπους; Κατέληγες σε 2-3 τρόπους και τελικά, σε έναν. Όσο έλυνες την άσκηση, το αποτέλεσμα δεν το ήξερες, μέχρι να φτάσεις στην τελευταία πράξη. Προσέθεσες, αφαίρεσες, πολλαπλασίασες, διαίρεσες. Ανάλογα τι χρειάστηκε η διαδικασία επίλυσης. Στο τέλος, κατέληξες σε κάποιον αριθμό. Αν η λύση δεν ήταν σωστή, κοίταγες ξανά πίσω τις πράξεις… Δεν είναι και πολύ διαφορετικά τα πράγματα από αυτά που συζητάμε.
Η διαδικασία, η περισσότερο- απαιτητική.
Όλα λοιπόν βρίσκονται στον τρόπο που θα επιλέξεις να λύσεις… την άσκηση. Είπαμε, τρόποι υπάρχουν αρκετοί. Διαλέγεις εκείνον που σου ταιριάζει και είναι ταυτόχρονα αποδοτικός. Για να βγει σωστή η λύση, πρέπει να προσέξεις τις πράξεις. Εκεί χρειάζεται η προσοχή εκεί και το βάρος. Αν αγαπάς το αποτέλεσμα (εδώ την επιτυχία) να μην προσεύχεσαι σε αυτό αλλά σε όσα κάνεις κάθε μέρα.
Επειδή όλα μοιάζουν μαθηματικά, αλλά δεν είναι, όσα φρόντισες, φροντίζεις και σκοπεύεις να φροντίσεις, θα σε φροντίσουν. Ακόμη και τα δύσκολα. Αυτό υπονοεί κάτι. Η φροντίδα, μπορεί να μην είναι – αρχικά τουλάχιστον – με τη μορφή «τζακ-ποτ». Σκοπός είναι να διατηρείς έναν τρόπο. Όταν αυτός αρχίσει και βγάζει «καπνούς», τότε άλλος τρόπος. Σταθερότητα και ευελιξία, ανάλογα με τις ευθείες, τις κατηφόρες και τις ανηφόρες. Αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι της επιτυχίας. Το ακόμη δυσκολότερο, είναι να σου αρέσει… να λύνεις ασκήσεις.
Η αγωνία, στο σινεμά…
Η περιπέτεια και η αγωνία, δίνουν ζωή. Σε μεγάλο βαθμό, σε προκαλούν να είσαι φιλόδοξος, ενεργητικός κτλ. Ένας κακός σύμβουλος για την επιτυχία σου για ό,τι κάνεις, είναι η ανυπομονησία. Έστω αυτή η ανυπομονησία που τη θεωρούμε αγνή και άκακη, αυτό που λέμε «άγχος με χαμόγελο». Δεν παύει να είναι άγχος… Η ανυπομονησία σου για να έρθει τέλος – και μάλιστα καλό τέλος – σε κάνει να κοιτάς στο παράθυρο αντί να κοιτάς στο χαρτί. Στο χαρτί, είναι η άσκηση που λέγαμε. Κοίτα στο παράθυρο για να σκεφτείς, αλλά όχι για να φαντάζεσαι το αποτέλεσμα.
Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές είπαμε: «τόσα όνειρα είχα γι’ αυτό και δεν τα κατάφερα. Μύθος είναι αυτό που λένε ότι ό,τι θέλεις πολύ το καταφέρνεις». Ονειρευόμαστε και τελικά… μας παίρνει ο ύπνος. Η αγωνία, είναι καλός σύντροφος στο σινεμά – και εκεί το τέλος περιμένεις – αλλά όχι αν θες να κάνεις κάτι καλά. Εκεί, πρέπει να παραδίνεσαι στη στιγμή, και όχι να συλλαμβάνεσαι από το μέλλον. Το μέλλον, θα γίνει παρόν, αργά ή γρήγορα.
Έτυχε και πέτυχε.
Αφού όλα πάνε καλά, αφού όσα εμπόδια βρεις μπροστά σου τα ξεπεράσεις και αφού βλέπεις την ενασχόλησή σου με κάτι ως ευκαιρία για περιήγηση παρέα με κάτι που σου αρέσει, όλα βαίνουν καλώς. Μετά, είναι θέμα χρόνου. Όπως είπαμε, του χρόνου, όχι δικό μας. Όσο πιέζεις το χρόνο, εκείνος θα πιέζει διπλάσια γιατί ξέρει καλύτερα να πιέζει. Πίεση και καλό αποτέλεσμα, δεν πάνε μαζί. Ακόμη και να σε οδηγήσει η πίεση σε ένα ξέφωτο, θα είσαι καλά για να το χαρείς, ή θα καταρρεύσεις πάνω του; Η επιτυχία, είναι το τέλος μιας άσκησης. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για τέλος. Η άσκηση τελειώνει, οι ασκήσεις όμως, ποτέ… Μπορεί να της προσδίδουμε μαγικές ιδιότητες, αλλά όπως και η αποτυχία, έχει και αυτή τη δική της λογική. Προσπάθησες για κάτι, απέκτησες ικανότητες, δεν αγχώθηκες τόσο για να τα παρατήσεις, κοιτούσες τι αποτέλεσμα θα έχει το κάθε δρομολόγιο και όχι το ταξίδι, οπότε, λογικό δεν ήταν… να πετύχεις;
Φωτό από: www.filmoria.co.uk
