Ο κόσμος της ψυχολογίας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή συζητώντας με μία φίλη μου πρότεινε να διαβάσω το βιβλίο “Να σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκάι.
Ομολογώ ότι με συνεπήρε τόσο πολύ ο λόγος του αλλά και τα όσα ανακάλυπτα μέσα από τις ιστορίες του που διάβασα άλλα τέσσερα βιβλία του μέσα σε μία εβδομάδα! Ήθελα να ρουφήξω και την τελευταία γνώση που μεταδίδει με τόσο απλό και ξεκάθαρο τρόπο και έμαθα πάρα πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την ανθρώπινη ψυχή.
-
Γιατί λέμε ψέματα;
Οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε ψέματα γιατί έχουν ήδη κατακρίνει τον εαυτό τους και φοβούνται την κρίση των άλλων. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα αυτό είναι του ψεύτη. Αν δεν φοβόμασταν την κρίση των άλλων τότε δε θα υπήρχε και λόγος να πούμε ψέματα!
-
Γιατί μας ενοχλεί τόσο το ψέμα των άλλων;
Συνηθίζουμε να πιστεύουμε ορισμένα ψέματα επειδή θέλουμε να τα πιστέψουμε. Και μας εξοργίζει το ψέμα γιατί θα θέλαμε πολύ να πιστέψουμε ότι αυτό που μας λέει ο άλλος είναι αλήθεια…
-
Ονομάζω σημαίνει ορίζω.
Όταν μπορείς να ονομάσεις κάτι τότε μπορείς και να το ελέγξεις. Είτε είναι ένα συναίσθημα είτε μία κατάσταση που βιώνουμε, όταν μπορούμε να το καταλάβουμε και να του δώσουμε ένα όνομα τότε μπορούμε σίγουρα να το αντιμετωπίσουμε. Όταν γνωρίζεις τι είναι κάτι τότε δεν υπάρχει λόγος και να το φοβάσαι.
-
“‘Άλλαξες…”
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κατηγορούν τους άλλους για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Δύσκολα αναγνωρίζουν τι κάνουν αυτοί που δημιουργεί πρόβλημα. Αλλιώς χειρίζεσαι μια κατάσταση όταν λες ότι φταίει μόνο ο άλλος και αλλιώς όταν αναλογιστείς “ τί μου συμβαίνει εμένα;”
-
Είμαστε ευάλωτοι αλλά όχι εύθραυστοι.
Αντιστεκόμαστε να νιώσουμε ευάλωτοι και γινόμαστε όλο και πιο σκληροί από φόβο. Στην παιδική μας ηλικία μάθαμε να είμαστε αναίσθητοι σε όσα πραγματικά θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε να έχουμε. Τώρα πια ως μεγάλοι δεν υπάρχει λόγος να αγνοούμε τις ανάγκες μας αλλά πολύ απλά μπορούμε να βρούμε τα κατάλληλα πρόσωπα που θα μας προσφέρουν ό,τι έχουμε ανάγκη.
-
Κανείς δεν έχει εξουσία πάνω σου παρά μόνο αν του τη δώσεις.
Είμαστε άνθρωποι ελεύθεροι. Κανείς δεν μπορεί να μας περιορίσει όσο δεν το επιτρέπουμε εμείς.
-
Το πληγωμένο παιδί.
“Κουβαλάμε όσα δε μπορέσαμε να εκφράσουμε στην παιδική μας ηλικία”. Οι αντιδράσεις μας, ο θυμός μας είναι συναισθήματα που καταπιέσαμε στον παρελθόν μας και τώρα ως ενήλικες όταν δεν παίρνουμε αυτό που χρειαζόμαστε αντί να ψάξουμε να το βρούμε, απλά ξεσπάμε τα συναισθήματά μας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους των αντιπαραθέσεων στις σχέσεις μας. Περιμένουμε ο άλλος να αντικαταστήσει την μαμά ή τον μπαμπά μας και να καλύψει ότι δεν μπόρεσαν να μας δώσουν εκείνοι. Και όταν δεν συμβαίνει, αυτό τότε αναβιώνουμε το θυμό που είχαμε καλά κρυμμένο μέσα μας.
Φωτό από: blog.m80radio.com
