Ο θάνατος και η Συρία είναι έννοιες ταυτόσημες αυτή την περίοδο, καθώς καθημερινά στην Ασιατική χώρα χάνουν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι, με τον πόλεμο να μαίνεται. Το καθεστώς και οι αντάρτες συγκρούονται υπό το φανατισμένο θρησκευτικό, κοινωνικό και πολιτικό πρίσμα, ενώ και αρκετοί άμαχοι λυγίζουν από τα πυρά.
Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός δίνουν το δικαίωμα στην ελπίδα για ορισμένους ανθρώπους καθώς η ποδοσφαιρική ομάδα της Συρίας, διεκδικεί επί ίσοις όροις την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου τον Ιούλιο.
Έχοντας σημειώσει μια αξιοζήλευτη παρουσία στη διοργάνωση, βρίσκονται στη δεύτερη θέση του ομίλου τους, πίσω από την πρωτοπόρο Ιαπωνία φιλοδοξώντας να εξασφαλίσουν την πρόκριση τους μέσω ενός μίνι πρωταθλήματος τριών ομάδων που θα διεξαχθεί στα τέλη Μαρτίου στο Βιετνάμ.
Οι ποδοσφαιριστές αποτελούν το μέλλον της χώρας, καθώς ως γνωστόν οι Ολυμπιακές ποδοσφαιρικές ομάδες απαρτίζονται από παίκτες κάτω των 23 ετών. Στην ομάδα συμμετέχουν ποδοσφαιριστές από τις περισσότερες πόλεις που σπαράσσονται από τις συνεχείς συγκρούσεις οι οποίες δεν έχουν κατευναστεί, παρά το γεγονός πως προκηρύχθηκαν εκλογές για τις αρχές Μαΐου. Σύμφωνα με τους ανθρώπους που αντιτίθενται στο καθεστώς, υπάρχει καταπάτηση του συντάγματος.
Ενδεχόμενη πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες, πιθανώς να προκαλέσει σχετικό πρόβλημα στο Λονδίνο καθώς το καλοκαίρι, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα στους Αγώνες. Ευκαιρίας δοθείσης, οι Σύριοι πιθανώς να διαδηλώσουν εκφράζοντας τις αντιρρήσεις τους σχετικά με την πολιτική που ακολουθείται αυτή τη στιγμή, προβληματίζοντας –οργανωτικά- τους Λονδρέζους.
Το ποδόσφαιρο στην Ασία και την Αφρική συχνά αποτελεί μια διέξοδο για αρκετούς ανθρώπους που ζουν τον πόλεμο ή τη δύσκολη και γεμάτη στερήσεις ζωή. Παραδείγματα τέτοιων καταστάσεων, είναι τόσο η πρόκριση της Λιβύης στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του προηγούμενου μήνα, αλλά και η κατάκτησή του από τη Ζάμπια στη μέχρι στιγμής έκπληξη της χρονιάς.
Παρόμοια ιστορία, διαδραματίστηκε το 2006 με την Ακτή Ελεφαντοστού που πανηγύρισε την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο εμφύλιος πόλεμος της χώρας είχε ολοκληρωθεί το 2004, ωστόσο οι εντάσεις και οι δολοφονίες παρά το γεγονός πως είχαν μειωθεί αισθητά, δεν είχαν εκλείψει.
Τρανή απόδειξη, το τηλεοπτικό διάγγελμα του Ντιντιέ Ντρογκμπά που κάλεσε το έθνος του για ενότητα ενόψει των τότε αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας. Το ποδόσφαιρο, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις, ωστόσο είναι αρκετές οι φορές που έστω και εφήμερα προσφέρει χαρά σε ταλαιπωρημένα έθνη.
