Στο μυαλό μου την είχα σαν ένα απλό, μεγάλο νησί, με αυτάρκεια (σχεδόν) σε παραγωγή και δική της οικονομία. Ένα μικρό ανεξάρτητο «δουκάτο» μέσα στο Αιγαίο.
Και όμως δεν ήταν καθόλου έτσι! Στη Νάξο ενθουσιάστηκα! Δεν είναι μόνο προκομμένη. Συνδυάζει απίστευτες φυσικές καλλονές, ορεινά χωριά, τις πιο ελκυστικές τιμές και ευγενείς ανθρώπους.
Δεν πήγα παντού, άφησα και μερικά ανεξερεύνητα μέρη για να έχω κάτι να ανακαλύψω την επόμενη φορά που θα πάω (τα χωριά Απόλλωνα και Κόρωνο, τις παραλίες Στελίδα, Μουτσούνα και Πάνερμο, ας πούμε).
Θα σας μιλήσω για αυτά που εγώ γνώρισα, είδα και γεύτηκα.
- Παραλίες με σμαραγδένια νερά. Εύκολες και προσβάσιμες, πεντακάθαρες και οι περισσότερες οργανωμένες με ξαπλώστρες. Δεν θέλεις να βγεις από τη θάλασσα. Τα νερά σε αναζωογονούν, μόλις μπεις, νιώθεις ότι ξεχνάς τα προβλήματά σου. Άγιος Προκόπης, Αγία Άννα, Μάραγκας, Χαβάη, Μικρή Βίγλα, Αγιασός (υπέροχη!), Άγιος Γεώργιος, Πλάκα, Καστράκι (και πολλές άλλες).
- Η κορυφαία (τηγανητή) πατάτα της Ελλάδας. Έχουν οι άνθρωποι, τη συνταγή. Πατατοπαραγωγικό νησί, πατάτα Νάξου, δεν υπάρχει δεύτερη.
- Κουζίνα. Έχει πολλά ωραία μέρη να τρως το φαγητό της ελληνικής Μεσογείου. Δεν δοκίμασα τον Καλόγερο, τοπικό φαγητό με μελιτζάνα, κρέας και γραβιέρα Νάξου. Την επόμενη φορά.
Ευχαριστήθηκα φαγητό στην “Αξιώτισσα”, (πηγαίνοντας προς Μικρή Βίγλα), στο “Τυπογραφείο” (μέσα στη Χώρα), όπου έφαγα εξαιρετικές μελιτζάνες μπρουσκέτα και φωλιά με χοιρινές μπουκίτσες.
Αλλά πιο πολύ ευχαριστήθηκα φαγητό στο “Sunset” (!), σαλάτα χωριάτικη και πατάτες τηγανητές από δικά τους προϊόντα, σαρδέλα στα κάρβουνα και μαριδάκι τηγανητό. Το Sunset είναι ένα ταβερνάκι στον Άγιο Προκόπη, πάνω στο δρόμο με θέα τη θάλασσα και την Πάρο.
Στη Χώρα πρωτοδοκίμασα πριν 2 καλοκαίρια το FrozenYogourt και «κόλλησα». Και φυσικά, έφαγα στο “WaffleHouse” βάφλα με παγωτό! Τα παγωτά του δεν με ενθουσίασαν τόσο (μόνο η βανίλια ήταν εξαιρετική) αλλά η βάφλα είναι πειρασμός. Μυρίζει από μακριά και η γεύση της αξίζει τη φήμη της.
- Τιμές. Στο φαγητό τέτοιες τιμές είχα χρόνια να δω. Το ένα τρίτο της Αθήνας (εκτός κι αν τρέφεσαι με σουβλάκι).
- Προϊόντα. Είπαμε. Η αυτάρκεια της οικονομίας προέρχεται από τα προϊόντα που παράγει. Δουλεύουν οι άνθρωποι. Παράγουν.
-
Κρέας εξαιρετικό (έφαγα κατσίκι αλλά έχει και αγελάδες)
-
Τυριά (γραβιέρα Νάξου, μοναδική ξυνομυζήθρα, αρσενικό (κεφαλοτύρι αλμυρό))
-
Κίτρο (τοπικό ποτό)
-
Χαλβαδόπιτες
-
Ρίγανη και θρούμπι (εννοείται)
- Οδικό δίκτυο. Σπάνια θα βρεις χωματόδρομο (το αντίθετο της Τζιας). Όλοι συνωστίζονταν στις παραλίες, οπότε εμείς κυκλοφορούσαμε σχεδόν μόνες μας στο εσωτερικό δίκτυο, όταν πηγαίναμε στα χωριά.
- Χωριά. Εκτός από τη Χώρα επισκέφτηκα την Απείρανθο και περαστική, είδα τα χωριά Φιλώτι, Γλυνάδο, Γαλανάδο, Χαλκί.
Η Απείρανθος πολύ γραφική και σχετικά απείραχτη, αγνή, ας το πω. Η Χώρα είναι πανέμορφη αλλά έχει αλλοιωθεί από τις πολλές πινακίδες. Παρόλα αυτά κάθε βράδυ πηγαίναμε το δεκάλεπτο ποδαρόδρομο στην Χώρα για νυχτερινή ζωή. Υπέροχο χάζι, όλοι πάνω – κάτω, η Χώρα το βράδυ είναι γεμάτη ζωή.
- Ηλιοβασίλεμα. Από την περίφημη Πορτάρα, το ναό του Απόλλωνα βλέπεις ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Κάθε απόγευμα δεκάδες άτομα, φορτωμένα με φωτογραφικές μηχανές, ανηφόριζαν προς το ακρωτήρι που βρίσκεται ο ναός για να το απαθανατίσουν. Σκέτο προσκύνημα.
- Ψώνια. Μέσα στα στενά της χώρας έχει πολλά μαγαζάκια για ψώνια: φουλάρια, ρούχα, σανδάλια, βραχιολάκια. Ξεχώρισα το Izu. Πολύ ωραίο αισθητικά μαγαζί με καλόγουστα πράγματα.
- Οι άνθρωποι. Μου άρεσαν πολύ, είναι ευγενείς, ταπεινοί και επαγγελματίες, σχεδόν παντού. Δεν είναι «ψωνισμένοι». Σου φτιάχνουν και ελληνικό καφέ που ΔΕΝ είναι της μηχανής.
- Ακούς γαλλικά! Στο μοναδικό νησί που ακούς παντού γαλλικά, όπου και αν πας, στο καράβι, στα εστιατόρια, στα καφέ, στο ξενοδοχείο, ακούς και μια όμορφη μουσική γλώσσα εκτός τα γνωστά αγγλικά (η Νάξος έχει Γάλλους και Βέλγους τουρίστες).
- Η μπουρού των καραβιών. Σαν όμορφο και γνήσιο λιμάνι, η Χώρα συγκοινωνεί με μεγάλα καράβια που, όταν, μπαίνουν και βγαίνουν από το λιμάνι σφυρίζουν τρεις και τέσσερις φορές. Ακόμα κι αν δεν το βλέπεις, ξέρεις ότι το καράβι έφτασε ή φεύγει, αφού το ακούς από μακριά και δεν νιώθεις απομονωμένος.
- «Γουρούνες» παντού. Είναι το ενοικιαζόμενο μέσον συγκοινωνίας σε όλο το νησί, δεύτερο, φυσικά μετά από το αυτοκίνητο. Ευτυχώς, αυτοί που νοικιάζουν στους τουρίστες έχουν την ευαισθησία και μαζί με τη «γουρούνα» τους νοικιάζουν και το κράνος.
- Λόγω της πολύ καλής θαλάσσιας και από αέρος συγκοινωνίας που έχει το νησί και λόγω των παραπάνω σημείων, θέλεις να ξαναπάς.
Σε ορισμένους δεν αρέσει γιατί βρίσκουν το νησί πολύ μεγάλο για τα γούστα τους (!!!!) και σε άλλους πολύ πράσινο (!!!!) για Κυκλάδες. Ακόμα γελάω γιατί εμένα, που γενικά μου αρέσουν τα πράσινα και κατάφυτα νησιά, είδα στη Νάξο μόνο κανένα-δυο πράσινα μποστάνια ή χωράφια με τριφύλλι, άντε και καμιά 15αριά ευκάλυπτους.
Εγώ, πάντως, μαγεύτηκα από το νησί!
