«Τίποτε στη ζωή δεν είναι για να το φοβόμαστε, αλλά για να το κατανοήσουμε»
Μαρία Κιουρί.
Η Μαρία Κιουρί ήταν μια αξιοσημείωτη γυναίκα. Με το δυνατό μυαλό της και τη σιδηρά της θέληση, κατάφερε να «σπάσει» ένα πολύ ισχυρό μπλοκ. Την ανδροκρατούμενη επιστήμη. Σε μια εποχή που η επιστημονική ανακάλυψη ήταν γένους…αρσενικού, η Γαλλοπολωνέζα Κιουρί, κατάφερε να βάλει παντοτινές δάφνες γύρω από το όνομά της καθώς ανακάλυψε το ράδιο και το πλουτώνιο και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Τι μπορεί να μας πει όμως μια γυναίκα επιστήμονας το οποίο μπορούμε να το βάλουμε να μιλήσει για μας, να μιλήσει για τη ζωή μας;
Ο φόβος που παριστάνει τον…φρουρό!
Ένας αρχέγονος φρουρός, κάθεται κυριολεκτικά «μπάστακας» σε ό,τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε. Ο φόβος, βρίσκει πάντα την ευκαιρία για να δικαιολογήσει το πόσο απαραίτητη είναι για μας η «συντροφιά» του. Άλλοτε μας λέει ότι είναι ο βοηθός της λογικής μας και μόνιμη ασπίδα μας σε όλες τις απειλές. Όταν δε μας πείθει, προσφεύγει σε τεχνάσματα και αξιολογεί τον εαυτό του ως «τρίτο μάτι». Στο τέλος, καταφέρνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μένει κοντά μας και εμείς τον δεχόμαστε. Όπως δεχόμαστε και άχρηστα αντικείμενα στην αποθήκη μας. «Δεν το πετάω, όλο και κάπου θα μου φανεί χρήσιμο…». Φόβος για το μέλλον, φόβος μήπως και μείνουμε ανυπεράσπιστοι…Έτσι βγάζει το «ψωμί» του ο φόβος. Του το δίνουμε εμείς. Ποιά είναι όμως η δική μας η δουλειά;
Ο φόβος κάνει τη δουλειά του και εμείς, τη δική μας.
Δε θα μπορέσεις να μάθεις στο φόβο να παίζει πιάνο…Αυτό το συναίσθημα είναι έτσι φτιαγμένο για να δίνει «hardtime». Η προσφορά του συνοψίζεται σε «όχι», «άσε το», «μη!», «δεν» και στόχος του είναι να σε πείσει πως η ευτυχία έχει στρογγυλοκαθίσει στο «μη χείρον, βέλτιστον». Ένα ον έγχρωμο σαν τον άνθρωπο, δεν μπορεί να υπογράψει ένα τέτοιο συμβόλαιο…Είναι τουλάχιστον άδικο. Η δουλειά του δικού σου του μυαλού, προορίζεται για πολύ μεγαλύτερα κατορθώματα από αυτά που μπορεί να πετύχει ο φόβος. Μυαλό και ψυχή μπορούν να παίξουν μουσική ορχήστρας όταν η ατολμία παίζει συνεχώς έναν βαρετό σκοπό. Έχεις φτιαχτεί για να ζωγραφίζεις. Εσύ κρατάς τα χρώματα, τα πινέλα και ο φόβος κρατά απλά μια γόμα. Δεν είσαι «σκίτσο» για να σβηστείς…Ό,τι γίνεται αυτοκόλλητο στο μάτι σου, πρώτα το «βλέπεις» και μετά το «παρατηρείς». Μπορείς να μάθεις τι είναι το κάθετί. Δουλειά σου είναι η κατανόηση, όχι η αδράνεια.
Δείχνοντας στο φρουρό τα όριά του…
«Σε εκτιμώ, όπως καθετί που συμβιώνει μέσα μου, όμως είσαι συναγερμός και όχι φρουρός». Αυτή τη δουλειά θα έπρεπε να κάνει για σένα ο φόβος. Να είναι ο συναγερμός σου όταν σε πάρει ο ύπνος και χωρίς να το καταλαβαίνεις, βαδίζεις σε γκρεμό. Ο φόβος δε φυλάει τα έρμα, αλλά τα κεκτημένα. Τότε θα δεχόταν να αλλάξει και όνομα. Θα τον έλεγαν, «επαγρύπνηση». Ζούμε τη ζωή μας και όχι τη ζωή του, χωρίς ασφυκτική επιτήρηση. Δεν μπορούμε όπου πάμε να τον έχουμε μαζί μας. Αν εκείνος επιμένει να μας μιλάει για το πόσο χρήσιμος είναι, εμείς επιμένουμε να του λέμε πως γι’ αυτό ακριβώς του δίνουμε πολλά ρεπό…Επειδή, μας είναι χρήσιμος. Όπου έρχεται η –σε βάθος- κατανόηση, το άκουσμα των βημάτων του φόβου όλο και ξεμακραίνει. Μετά τον απομυθοποιείς και σαν φρουρό. «Δεν ήταν φρουρός, κάλυπτε το κενό που είχα. Τώρα κατανοώ και όλο και λιγότερο φοβάμαι».
Φωτό από: www.astrology.gr
