Όλα έχουν ένα τέλος και εμείς, πέφτουμε στην παγίδα της λογικής μας που λέει, «πρώτα θα δούμε και μετά θα κρίνουμε». Ε και λοιπόν; Τί να κάναμε; Να κρίναμε πρίν δούμε; Το ενδεχόμενο να μην κρίνουμε καθόλου, δε μας περνάει πρώτο από το μυαλό τις περισσότερες φορές. Μία από τις μεγαλύτερες πηγές προβλημάτων, βρίσκεται στη «μοίρα». Ούτε στην κακή, αλλά ούτε στην καλή μας μοίρα. Απλά, στη μοίρα.
Προφητείες, μετά Χριστόν…
Κάτι που ακούγεται πολύ και ακούγεται καθημερινά, δε λέγεται άποψη, ούτε καν κλισέ. Λέγεται νοοτροπία. Ειδικά στη χώρα μας, η «μοίρα», η «τύχη» και συνήθως η κακή τύχη και η κακή μοίρα έχουν πολλές ευθύνες…Δεν είναι έννοιες, είναι σχεδόν πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, μόλις πάει κάτι άσχημα έχουμε «προφητεύσει» πως υπάρχει κάποια αόρατη συμφωνία –μόνο για μας- ώστε να πηγαίνουν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. «Τό χει η μοίρα μου». Δηλαδή, πάντα έτσι θα γίνεται. Εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να τα κρίνουμε όλα. Μετά από το «αποτέλεσμα», τί μένει; Να κρίνουμε ο,τιδήποτε θα έρχεται, πριν το δούμε!
Μοίρα ή «τέχνασμα»;
Έχω κάποιες ιδέες για τους λόγους που αγαπάς τόσο τη μοίρα ώστε να μην την αφήνεις έξω από καμιά σου υπόθεση! Δεν είσαι κακός άνθρωπος και δε θες να τα φορτώνεις σε «φταίχτες», αλλά μεταξύ μας, σου αρέσει και λίγο το φόρτωμα ευθυνών στον αέρα. Τα έχεις με τη μοίρα σου, δηλαδή με τον εαυτό σου, αλλά…όχι ακριβώς. Ο εαυτός σου, δεν ευθύνεται για την κακή του τύχη και το πεπρωμένο του…Άρα δε φταίνει οι άλλοι αλλά ούτε και σύ! Δίκαια μοιρασιά! Η άλλη ιδέα που έχω, αφορά την ασφάλειά σου. Το πεπρωμένο, σου δίνει την ασφάλεια του προκαθορισμένου και τελικά του σίγουρου που τόσο ανάγκη έχεις. Ας φοράει και σκούρα ρούχα αυτή η σιγουριά. Φτάνει που υπάρχει!
Πεπρωμένον Vs Όλα για κάποιον λόγο γίνονται…
Υπάρχουν και οι άνθρωποι που έχουν φιλοσοφήσει το πεπρωμένο και το ρόλο της μοίρας. Είναι σεβαστός ο χρόνος που περάσανε για να πιστέψουν στη μοίρα και ακόμη πιο σεβαστή, η γνώμη τους. Οι περισσότεροι από αυτούς ταυτίζουν το πεπρωμένο με το θάνατο και την απώλεια. Η μοίρα, έχει ταυτιστεί με το κακό. Μολονότι υπάρχει η λέξη «καλομοίρης», χρησιμοποιούμε μόνο το «κακομοίρης». Μοίρα=κακό. «Όλα για κάποιον λόγο γίνονται». Τους ξέρουμε τους λόγους; Μόνο στο τέλος τους βλέπουμε και μάλιστα, βλέπουμε το τέλος που εμείς θέλουμε να δούμε…Βεβαίως και όλα για κάποιον λόγο γίνονται, διότι έχεις επιλογές.Οι επιλογές, σου αποδεικνύουν ότι μπορείς να κάνεις τα πράγματα που επιθυμείς, όπως τα επιθυμείς και όποτε τα επιθυμείς. Όχι, δε γίνεται να πιστεύεις σε πεπρωμένο και να αποζητάς την ελευθερία. Δεν ήταν κάτι «γραφτό να γίνει». Ήταν κάτι που έγραψες, αφού το είδες.
Μόλις εμφανιστεί το απρόβλεπτο, χάνεται το πεπρωμένο…
Είναι πολύ παράξενο αυτό το γεγονός. Το απρόοπτο, να το βαφτίζουμε «μοίρα», ενώ είναι η απόδειξη του ακριβώς αντιθέτου. Όταν όλα είναι προκαθορισμένα, πώς γίνεται να λες «απρόοπτο ήταν αυτό»; Δε θα πούμε οτι δεν υπάρχει λόγος που συμβαίνουν πράγματα, ούτε θα αφανίσουμε τη μοίρα από τη γλώσσα. Σε μια ζωή όμως που όλα είναι πιθανά, που όλα μπορούν να γίνουν, καλό είναι να μην λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Δεν είναι «κλειστό μπαούλο» η ζωή μας. Και αυτό, πρέπει να σε ξεαγχώνει και όχι να σε βαραίνει. Το πεπρωμένο, θα είναι η τελεία που θα βάλεις σε ένα γραπτό. Δεν μπορεί να είναι ποτέ όμως το ίδιο σου το κείιμενο. Προς το παρόν, γράψε…
Φωτό από: www.sxc.hu
