Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε όλοι εμείς που αγαπάμε το μπάσκετ, την εθνική ομάδα και ζούμε ενθυμούμενοι τις ένδοξες στιγμές που έχει χαρίσει αυτή η ομάδα. Διότι, όντως, η αποτυχία στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας ήταν παταγώδης. Τα ερωτήματα πολλά και όχι προς μόνον έναν αποδέκτη, δηλαδή τον ομοσπονδιακό προπονητή Αντρέα Τρινκιέρι.
Έκλεισε τον κύκλο της αυτή η ομάδα παικτών; Χρειάζεται ανανέωση; Χρειάζεται υπομονή; Θα συνταξιοδοτηθούν ορισμένοι παίκτες; Θα συμμετάσχουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της επόμενης χρονιάς; Ερωτήματα που θα απαντηθούν στο άμεσο μέλλον.
Είναι θεωρώ άσκοπο να μπούμε στην κουβέντα για το αν θα έπρεπε να έχουν ενσωματωθεί στην αποστολή άλλοι παίκτες εκτός από αυτούς που επέλεξε ο Αντρέα Τρινκιέρι. Κάποιοι θα πουν πως έπρεπε να έχει πάρει τον σουτέρ Βασιλειάδη, άλλοι τον Βουγιούκα αντί του Καββαδά. Μερικοί, πως χρειαζόταν υπομονή στην περίπτωση Καλάθη, ή πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση ορισμένων παικτών.
Στο δια ταύτα, η ομάδα παρουσίασε ορισμένες χτυπητές αδυναμίες. Κι όταν αυτές υπάρχουν, δεδομένα βαραίνουν και τον προπονητή. Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε τα παιχνίδια, διαπιστώσαμε εμφανή έλλειψη συστημάτων, αυτοματισμών, αγωνιστικής προοπτικής και σχεδιασμού. Το σύστημα έμοιαζε να είναι «δώστε την μπάλα στο Σπανούλη κι ό,τι γίνει». Το rotation των παικτών έφερε πολλές αντιδράσεις.
Ουδείς είναι προπονητής, αλλά η σε σημείο…εκνευρισμού μη χρησιμοποίηση του Φώτση εξόργιζε όλους μας. Με μεγάλη δυσκολία μπορούσαμε να αντιληφθούμε γιατί αυτή συνέβαινε, καθώς το ψυχρό αίμα του Αντώνη χρειαζόταν σε πολλές περιπτώσεις.
Η ήττα από την αδύναμη Φινλανδία, σε συνάρτηση με το ότι παίκτες των αντίπαλων ομάδων έκαναν το ματς της ζωής τους απέναντι στην Εθνική, φανέρωναν μια λανθασμένη στρατηγική από τον προπονητή.
Η κατάσταση έμοιαζε να είναι πολύ συγκεκριμένη ως προς τον τρόπο που θα αντιμετωπίζαμε το παιχνίδι και δεν άλλαζε ποτέ, λες και το μπάσκετ δεν παίζεται από ανθρώπους, αλλά από μηχανές. Ήταν σαν να περιμέναμε καρτερικά να αποτυπωθούν τα στατιστικά στο γήπεδο, αγνοώντας συνεχώς την ανθρώπινη παράμετρο.
Η απάντηση στο δίλημμα; Νέα αρχή, με νέους παίκτες και υπομονή μέχρι την μπασκετική ωρίμανση.
Τι θα γίνει με το παγκόσμιο;
Αγωνιστικά η Εθνική του μπάσκετ δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής λόγω του αποκλεισμού της νωρίς στο Ευρωμπάσκετ. Η FIBA δίνει σε τέσσερις ομάδες από όλο τον κόσμο τις περιβόητες «wild cards» δηλαδή κάρτες ελεύθερης συμμετοχής στην διοργάνωση με κριτήρια που θέτονται από την ίδια την ομοσπονδία. Βασικότερες αρχές, η δημοτικότητα του αθλήματος στην εκάστοτε χώρα, οι εν γένει επιτυχίες της και το πόσο θα μπορεί να προσφέρει στην ανταγωνιστικότητα της διοργάνωσης.
Η Εθνική Ελλάδας πληροί αναμφίβολα όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, ωστόσο έχει και ανταγωνιστές. Εξ όσων γίνονται γνωστά, εκ των τεσσάρων wild cards, δυο θα δοθούν εκτός Ευρώπης. Η μία στην Κίνα, λόγω τεράστιας αγοράς και η δεύτερη πιθανότατα στην Βραζιλία, ελέω Ολυμπιακών Αγώνων 2016 όπου έτσι κι αλλιώς θα συμμετάσχουν ως διοργανωτές. Κάποιοι αναφέρουν πως πιθανολογείται και ότι ο Καναδάς θα έχει πιθανότητες συμμετοχής.
Στην Ευρωπαϊκή μπασκετική ζώνη η Εθνική έχει να ανταγωνιστεί τους Τούρκους και τους Ρώσους. Αν οι κάρτες για τις τρεις ομάδες είναι δυο, δύσκολα η Εθνική μας θα μείνει απέξω. Αν όμως μόνο μία αφορά την ευρωπαϊκή ζώνη, τότε ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει με ακρίβεια…
