Είσαι για μία παρτίδα τάβλι;
Το «τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κάππα, επιστρέφει για τελευταία φορά εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στην Αυλή στου Ψυρρή.
Ο Κωνσταντίνος Κάππας στον ρόλο του ταβλαδόρου Κόλλια και ο Σωκράτης Πατσίκας στον ρόλο του λαχειοπώλη Φώντα, θα στήσουν μέσα σε ένα απόγευμα την κομπίνα του αιώνα, προκειμένου να «βγουν και αυτοί επιχειρηματίες στην κοινωνία, να πιάσουν την καλή». Η κομπίνα στήνεται, τινάζεται στον αέρα, ξαναστήνεται, και μέσα από τον ολοζώντανο και ξεκαρδιστικό διάλογο των δύο ηρώων, ο Δημήτρης Κεχαΐδης σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής νοοτροπίας, που παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα.
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η άκρως επιτυχημένη καλοκαιρινή περιοδεία, που μόνο ως θεατρικό road trip μπορείς να χαρακτηριστεί, αφού η ιστορία του Κόλλια και του Φώντα έφτασε από την Αλεξανδρούπολη έως τα Κύθηρα, ο Κωνσταντίνος Κάππας μοιράστηκε μαζί μας ενδιαφέρουσες σκέψεις κι απόψεις.
Η παράσταση συνεχίζεται για τρίτη χρονιά. Ποιο θεωρείς ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μυστικά. Πιστεύω ότι είναι καλή παράσταση γι΄ αυτό πάει και τρίτη χρονιά. Αν δεν ήταν δεν θα ερχόταν ο κόσμος . Θα πήγαινε την πρώτη φορά, άντε και τη δεύτερη αλλά τρίτη δεν τους ξεγελάς. Το μυστικό ήταν ότι ξεκίνησε μέσα από μία αυλή – αυτό ήταν και το σκηνικό του Κεχαϊδη – και δεν έγινε γραφική, δεν κατάληξε σε μία αναπαράσταση δυο χαρακτήρων που δεν σε αφορούσαν.
Συνάντησες δυσκολίες πάνω σε αυτό;
Θέλει αρκετή επεξεργασία και μελέτη το κείμενο. Δεν μπορείς να αρχίζεις ξαφνικά μια ιστορία λέγοντας μόνο λόγια. Δεν θα το δεχτεί και το ελληνικό κοινό. Αν δεν καταλάβεις την ιδιοσυγκρασία των χαρακτήρων δεν γίνεται να κατανοήσεις κάποια πράγματα.
Θεωρείς ότι το ελληνικό κοινό είναι απαιτητικό;
Είναι απαιτητικό και όσοι έχουν μείνει πια που πηγαίνουν θέατρο θα επιλέξουν κάποιες παραστάσεις που έχουν ακουστεί και ξέρουν ότι είναι καλές. Σπάνια θα συνεχιστεί να παίζεται μια παράσταση αν δεν είναι καλή, εκτός κι αν είναι πολύ εμπορική. Ο κόσμος πηγαίνει στις καλές παραστάσεις και γι’ αυτό κι λένε ότι εν μέσω κρίσης το θέατρο βιώνει μία άνθιση. Πιστεύω ότι κατά ένα τρόπο είναι θέμα επιλογής του θεατρόφιλου κοινού να ενισχύσει τις καλές παραστάσεις. Αντί να πάει σε δέκα θα πάει σε τρεις.
Το έργο σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής κουλτούρας που παραμένει αναλλοίωτο έως και σήμερα. Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει;
Νομίζω ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Αναγκαστικά θα αλλάξει. Έτσι κι αλλιώς ο Έλληνας τρώει πολύ ξύλο. Τον έχουν λυγίσει και του έχουν αφαιρέσει τα όπλα της αντίδρασης. Δεν έχει πλέον αντίδραση ή τον έχουν κάνει να πιστέψει ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα.
Πιστεύεις ότι ο τύπος του Έλληνα που περιμένει «να πιάσει την καλή» χωρίς να κοπιάσει υπάρχει ακόμα;
Φυσικά, αλλά όπως θα έχεις παρατηρήσει έχουν αρχίσει και ξεπηδούν πολύ καλές επιχειρήσεις με αξιόλογα προϊόντα, κάτι που παλιά δεν συναντούσες και τόσο συχνά. Οι περισσότερες κακές επιχειρήσεις έχουν κλείσει κι ο κόσμος δείχνει να προτιμάει αυτές που αξίζουν. Κι όλα αυτό με τα start ups αποτελεί ένα καλό δείγμα, αλλά μέχρι εκεί.
Σε έχει επηρεάσει η παρούσα κατάσταση στις σχέσεις σου;
Εννοείται, γιατί περνάμε όλοι πάρα πολύ δύσκολα και δουλεύουμε πια με την προοπτική να πάρουμε τα χρήματα τα οποία έχουμε δουλέψει. Το θέατρο είναι το μόνο που λες ότι αν έχω κόσμο θα πάρω χρήματα. Θα τα δώσω βέβαια τα μισά αλλά θα μείνει και κάτι. Στην τηλεόραση κλείνουν εταιρίες, κανάλια, δεν ξέρεις τι γίνεται… Λες θα τα πάρω ποτέ;
Και το τάβλι ξεκίνησε σε μία περίοδο ύφεσης με πολύ ενθουσιασμό, με μία σχετικά απλή ιδέα. Επειδή όμως είχε πολλά να μοιραστεί και να προσφέρει πήγε καλά. Ήταν μια καλή ιδέα σε καιρό κρίσης. Είναι όμως κάτι που το κάνουμε με μεγάλη χαρά παρόλη τη δυσκολία. Είναι ένα εγχείρημα που νομίζω δεν το έχουμε ξαναδεί, δηλαδή να παίρνουμε ένα αυτοκίνητο και να γυρνάμε στην επαρχία, να στήνουμε και να παίζουμε.
Τα σχέδια σου μετά το «τάβλι»;
Στις 6 Νοεμβρίου ανεβαίνει η παράσταση «Όλα για τη μητέρα μου» του Αλμοδοβάρ, ένα συγκλονιστικό έργο, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με την Κατερίνα Λέχου, τη Νένα Μεντή, τη Γωγώ Μπρέμπου, τη Μαρίνα Ψάλτη, την Άννα Μονογιού…ξεχνάω και μερικούς αυτή τη στιγμή!
Έχεις περάσει από πολύ καλές εποχές στην τηλεόραση. Σου λείπει όλο αυτό;
Μου λείπουν οι συνεργάτες, η παραγωγή, αυτό που όλοι μαζί ήμασταν ταγμένοι να κάνουμε κάτι, είχαμε όνειρο για αυτό και υπήρχαν σοβαρές παραγωγές. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήταν φασόν. Ήταν μια καλή εποχή, η οποία βέβαια παραξηλώθηκε κι αυτή.
Πως βλέπεις τα πράγματα;
Χάλια. Δεν ξέρω τι θα συνεχίσει από όλο αυτό και τι θα μείνει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Αν όμως αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, πιστεύω ότι υπάρχει ένα πολύ καλό δυναμικό από ηθοποιούς και σκηνοθέτες για να υποστηρίξει νέες ιδέες. Αν υπάρξουν χρήματα θα γίνουν πολύ ωραία πράγματα.
Μιας και το site μας αφορά την ευτυχία και τον θετικό τρόπο ζωής, εσένα τι σου δίνει χαρά;
Ο ελεύθερος χρόνος! Πολλά πράγματα, αλλά κυρίως το παιχνίδι, εκτός από το θέατρο, αυτό που κάνουν τα παιδιά και να διαβάζω. Κάποιες φορές – υπό προϋποθέσεις – περνάω εξαιρετικά και στο θέατρο, όπως στην παρούσα φάση.
Πώς θα όριζες την ευκαιρία; Τι είναι για σένα;
Να έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτά που θέλω στον χρόνο που θέλω.
The YouTube ID of Qb1sOQNBM28#t=27 is invalid.*Το «Τάβλι»
Από 10/9 και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
ΑΥΛΗ
Αριστοφάνους 34Β και Σαρρή
Ψυρρή
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ
6945977572
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
210 89 38 111
www.tickethour.com
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων
Δευτέρα – Κυριακή 21.15
Εισιτήριο
Κανονικό: 12 €
Ατέλειες, Φοιτητικό, Κάτοχοι κάρτας ανεργίας: 10 €
