Θεωρώ πως αθλητισμός και αντικειμενικότητα πρέπει να είναι έννοιες ασύμβατες, όταν αναφερόμαστε στις αγαπημένες μας στιγμές. Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις κάποιον αγώνα ως τον «αντικειμενικά» κορυφαίο μιας και είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αποτύχεις να τα καταφέρεις.
Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ’90, το μπάσκετ ήταν το κυρίαρχο άθλημα λόγω της μεγαλειώδους κατάκτησης του ευρωμπάσκετ από την εθνική, αλλά και της παρουσίας τεράστιων αθλητών στην Ευρώπη και την Αμερική.
Δεν μπορούμε να μην ξεχωρίσουμε τον Γκάλη, τον Πέτροβιτς, τον Ντίβατς, τον Ράτζα, τον Βράνκοβιτς, τον Μποντιρόγκα ή τον Ρίβερς. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όσο κι αν υπήρχαν παίκτες όπως ο Ρόμπινσον, ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Τσάρλς Μπάρκλει, ο Πάτρικ Γιούινγκ, ο Χακίμ Ολάζουον, ο Τζον Στόκτον ή ο Καρλ Μαλόουν, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον θρυλικό και μέχρι στιγμής αξεπέραστο Μάικλ Τζόρνταν. Τον παίκτη των παικτών, τον ηγέτη των ηγετών και τον απόλυτο μπασκετμπολίστα από τότε που παίζεται το δημοφιλές άθλημα.
Η οξυδέρκεια, η αιώνια απορία αν στις φλέβες του κυλά αίμα ή νερό λόγω της ψυχρής αντιμετώπισης του σε οποιοδήποτε σημείο του παιχνιδιού αλλά και η μνημειώδης αλτικότητά του είναι αλησμόνητες για όλους.
Τολμώ να πω πως δεν προσπάθησα να φέρω έναν αγώνα στο μυαλό μου δια της εις άτοπον απαγωγής. Θυμήθηκα όμως μια φάση του Μάικλ Τζόρνταν από έναν τεράστιο αγώνα εκείνων των αξέχαστων τελικών του ΝΒΑ το 1998. Εκεί όπου το θρυλικό δίδυμο Στόκτον- Μαλόουν, είχε την ατυχία να συμπέσει με την πληρέστατη ομάδα των Σικάγο Μπούλς των Τζόρνταν, Πίπεν, Ρόντμαν, Χάρπερ. Κυρίως στον Τζόρνταν, όμως, όπως θα (απο)δείξει και το βίντεο.
Μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, διακυβεύεται ένα ολόκληρο πρωτάθλημα και είναι η στιγμή για τους ηγέτες να αποδείξουν τον τίτλο τους. Οι τελικοί της τωρινής εποχής του ΝΒΑ, καλύπτονται από εκατοντάδες κάμερες, πολυμελή επιτελεία που δουλεύουν σε δεκάδες παράπλευρες ειδικότητες του αγώνα, δημιουργώντας μέχρι και ταινία μικρού μήκους για να φανεί η σημαντικότητα του αγώνα. Τα πράγματα το 1998 δεν ήταν ακριβώς έτσι, αλλά σίγουρα ήταν σαφέστατα πιο εξελιγμένα από οποιοδήποτε άλλο αθλητικό γεγονός της εποχής.
Γιούτα Τζαζ – Εναντίον Σικάγο Μπούλς. 3-2 προηγούνται στη σειρά οι Μπούλς με τους Τζαζ να έχουν προβάδισμα ενός πόντου 35 δευτερόλεπτα πριν λήξει ο αγώνας. Η πιο συνηθισμένη κίνηση στο μπάσκετ, είναι το κρος (δηλαδή η αλλαγή πλευράς δυο παικτών (συνήθως των κοντών), ούτως ώστε με ένα σκριν κάτω από τη ρακέτα να ελευθερωθεί ένας εκ των δυο παικτών). Στην συγκεκριμένη φάση, όπως βλέπεται στο βίντεο, γίνεται ένα διπλό σκριν με τον Τζόρνταν να αποδεικνύει την εξυπνάδα του για πολλοστή φορά. Δεν ακολουθεί τον παίκτη του που πάει προς το τρίποντο, και παραμένει ακίνητος «διαβάζοντας» την εξέλιξη. Η μπάλα πάει στον Μαλόουν και ο Τζόρνταν από την νεκρή γωνία μιας και ο αντίπαλος δεν έχει οπτική επαφή κάνει ένα από τα ευκολότερα κλεψίματα της καριέρας του, σε έναν από τους πιο σημαντικούς αγώνες της ζωής του.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να πίστευε πως ο Τζόρνταν θα χάσει το κρίσιμο σουτ, που θα έδινε το πρωτάθλημα στους Ταύρους.
Απολαύστε την σκηνή:
