«Ζωή είναι η συνεχής προσαρμογή των εσωτερικών σχέσεων στις εξωτερικές σχέσεις».
Herbert Spencer
Είναι τουλάχιστον συναρπαστικό να διαβάζεις «μεγάλες κουβέντες» από μεγάλα στόματα και λεπτές πένες. Το θάρρος που χρειάζεται για να γραφτούν πράγματα για τόσο απαιτητικά θέματα, –εν προκειμένω για τη ζωή- καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη συγγραφική τους δύναμη αλλά και την εν γένει προσωπικότητά τους προς τα έξω. Αν θέλετε, μέσα από τέτοια λόγια μπορούμε να γίνουμε ένα με το συγγραφέα που διαβάζουμε. Προσαρμόζουμε τον εσωτερικό του κόσμο, στο δικό μας…
Για να φτάσει κάποιος να μιλά με αποφθέγματα, προϋποθέτει να έχει μελετήσει/σκεφτεί/ερευνήσει πάρα πολύ το ζήτημα για το οποίο «απολυτολογεί». Το να ασχολούμαστε με μεγάλες αρετές και περίπλοκες έννοιες, είναι κάτι πολύ δύσκολο, πόσο μάλλον το να βγάζουμε και κάποιο «θεώρημα» γι’ αυτές. Για να γίνει πραγματικότητα κάτι τέτοιο, πέραν της έρευνας και της βαθιάς σκέψης χρειάζεται να μπορούμε να διακρίνουμε τις σχέσεις…των σχέσεων. Τί, πώς και πόσο επηρεάζει και επηρεάζεται κάτι από κάτι άλλο. Μη φοβάστε, δεν προκειται να βγάλουμε το κομπιουτεράκι για κάτι τέτοιο! Δε θα εξεταστούμε πάνω σε κάτι. Σκεφτόμαστε και νιώθουμε για το δικό μας καλό. Σύμμαχός μας πάντα σε αυτές τις προκλητικές αναζητήσεις, είναι η «συλλογή παραδειγμάτων». Κατά τον τρόπο που μας αρέσει να κάνουμε διάφορες συλλογές, όταν θέλουμε να νιώσουμε πράγματα, συλλέγουμε παραδείγματα.
Αλήθεια, χρειάζεται να είναι κανείς μηχανικός για να σκεφτεί περίπου το πώς λειτουργεί μια μηχανή; Αν η εκάστοτε μηχανή έχει κάποιον κινητήρα που αποφασίζει το ρυθμό της κίνησης που θα δώσει μια μηχανή, σίγουρα έχει και τα υπόλοιπα εξαρτήματα. Φαντάσου γρανάζια και συνδέσεις γραναζιών οι οποίες ανάλογα με το τί «αποφασίζει» ο κινητήρας, προσαρμόζονται ανάλογα. Το κάθε γρανάζι υπακούει τελικά, στο πόσο πατάμε το γκάζι. Η κατάσταση της μηχανής προσαρμόζεται σύμφωνα με το πόσο βιαζόμαστε!
Ας πάμε σε κάτι πολύ πιο ζωντανό, πιο μακριά από γρανάζια και μηχανές. Ας κάνουμε μια βόλτα στο υπέροχο ζωϊκό βασίλειο. Θυμάστε πόσα ζώα αποκτούν το χρώμα της περιοχής που ζουν;! Ανάλογα με τα φυτά που αφθονούν στην κάθε περιοχή, μπορούμε να δούμε σαλαμάνδρες, βατράχια και άλλα ζώα να υιοθετούν τη «βαφή» του περιβάλλοντος που ζουν. Είναι μαγικά αρμονική η προσαρμογή όλων των οργανισμών στις καταστάσεις που θεωρούνται ως εξωτερικές. Είτε κρυώνουμε, είτε ζεσταινόμαστε, το σώμα μας προσαρμόζεται το ίδιο μαγικά στη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Εμείς που είμαστε άνθρωποι, δεν έχουμε μόνο τη βιολογία μας να προσαρμόζεται, έχουμε τα συναισθήματά μας, έχουμε τις αγωνίες μας, τους φόβους μας, τις ελπίδες μας και άπειρα ακόμη πράγματα. Προσαρμόζονται και αυτά.
Αλλιώς είμαστε στο περιβάλλον της εργασίας μας, αλλιώς λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος. Με διαφορετικό τρόπο μιλάμε μπροστά σε φίλους και σε οικεία πρόσωπα και με τελείως διαφορετικό τρόπο σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε καλά. Χρησιμοποιούμε άλλη γλώσσα στο γραφείο και άλλη γλώσσα στην οικογένειά μας. Οι συνθήκες είναι παντού διαφορετικές και για να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε, έχουμε όλοι ανεξαιρέτως έναν πολύπλευρο εαυτό. Χρειάζεται να αντιληφθούμε το χαρακτήρα της ίδιας της ζωής προκειμένου να μπορούμε να νιώθουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά με αυτήν. Όσο πιο καλά «μεταφράζουμε τη γλώσσα της», τόσο καλύτερα νιώθουμε καθώς διώχνουμε τους φόβους της άγνοιας. Θυμάμαι πάντα ότι αλληλεπιδρώ με κάθετί που έρχομαι σε επαφή. Μπορώ να δω στην πράξη πως ο ήλιος μπορεί να με κάνει πιο χαρούμενο ενώ ο συνεχής μουντός καιρός, μπορεί να μου προκαλεί εσωστρέφεια. Πιστεύω να συμφωνείτε και εσείς με τον Herbert Spencer, ότι η ζωή είναι στην ουσία, η τέχνη της αλληλεπίδρασης και όπως θα έλεγε ο Milan Kundera, «Η ζωή, είναι πάντα αλλού…». Μέσα και έξω, θα προσθέταμε εμείς…
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
