«Το μέλλον εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά κυρίως, από εσένα».
Frank Tyger
Μπορούμε να δώσουμε πρόσωπο στα πάντα, γι’ αυτό είμαστε άνθρωποι. Μπορούμε να δώσουμε πρόσωπο στη γλώσσα και ακόμη περισσότερο στη γραμματική της. Ο πιο γενναίος χρόνος πάνω στον οποίο κλίνονται ρήματα, είναι ο Μέλλοντας. «Θα», λέμε και ξεκινάμε τον αγώνα μας απέναντι στο άγνωστο. Άγνωστο; Ε ναι…Δεν είναι το μέλλον γνώση, το μέλλον είναι έμπνευση.
Το μέλλον είναι εκείνο που μας κρατάει στο παρόν γερούς και δυνατούς και ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο είναι πολύ σημαντικό. Δες το από την αντίθετη πλευρά. Τις φορές που υποστηρίζεις ότι έχεις «θολούρα», αντανακλούν στις περιόδους που δεν βλέπεις τον ορίζοντα καθαρό. Πάντα πρέπει να ψάχνουμε στα όρια του δυνατού το τί ακούμε και ένα από αυτά, είναι το περιβόητο «ζήσε τη στιγμή». Γιατί να είναι αντίθετο το βίωμα του παρόντος με την καλή υποψία του μέλλοντος; Ζήσε τη στιγμή και μη σκέφτεσαι το μέλλον υποστηρίζουν μερικοί, συμπληρώνοντας να μη σκεφτόμαστε ούτε το παρελθόν. Mission Impossible, σαν την ταινία του Tom Cruise…Δεν μπορούμε να μη σκεφτόμαστε κάτι, όλα μας θυμίζουν πράγματα, δεν είμαστε ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Στο παρόν, συμφιλιωνόμαστε με το παρελθόν μας και κυρίως με το μέλλον μας.
Για να συμφιλιωθείς με το μέλλον και να αποφεύγεις τη συχνή θολούρα που πολλές φορές σε επισκέπτεται στο σήμερα, οφείλεις να είσαι έντιμος με τον εαυτό σου. Δεν είναι τυχαίο, πως όλα από την αυτογνωσία ξεκινούν και όλα σε αυτήν τελειώνουν. Τί μπορείς να κάνεις; Τί μπορείς να ελέγξεις και τί όχι. Μια άλλη μεγάλη παρεξήγηση που έχει γίνει «δεδομένο» είναι πως «όλα ελέγχονται, όλα τα μπορούμε και όλα γίνονται». Ίσως συμφωνήσεις μαζί μου πως μια από τις αιτίες της θολούρας και της αίσθησης δυστυχίας είναι να θεωρούμε ως δεδομένα, πράγματα που είναι απίστευτα δύσκολα και πολλές φορές ανέφικτα. «Για να λένε ότι οι δυνατοί καταφέρνουν τα πάντα, μάλλον εγώ είμαι αδύναμος». Η σκέψη και συνεπώς το συναίσθημα πρέπει να ανεβαίνει από κάτω…προς τα πάνω και όχι το αντίστροφο.
Ευτυχισμένος να είναι –και είναι- ο άνθρωπος που μπορεί και αναγνωρίζει το «θέλω» και το «μπορώ». Για να μπορεί να βάλει σφραγίδα στην ευτυχία του και να της δώσει όνομα, μπορεί και προχωράει σε κάτι ακόμη. Αναγνωρίζει ότι σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι της ζωής, «δεν παίζει μόνος του», αλλά «παίζουν όλοι και όλα». Το απρόβλεπτο, δεν μπορεί να προβλεφθεί, καθώς το λέει η ίδια η λέξη. Το απρόσμενο υπάρχει για να δείχνει τα όρια των υπολογισμών σου. Εδώ, είναι που πρέπει να σταθείς και να κοιτάξεις με θάρρος τον ορίζοντά σου. Κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Σχεδιάζεις για το μέλλον πράγματα που μπορεί και να μη γίνουν και το ξέρεις από την αρχή. Υπολογίζεις χωρίς τα απρόβλεπτα, από τη στιγμή που γνωρίζεις πως δεν μπορείς να τα ελέγχεις. Γνωρίζεις τα πράγματα που εξαρτώνται από σένα και αυτά που δεν εξαρτώνται. Μήπως ταυτόχρονα συμφιλιωνόμαστε και με αυτό που λέμε τύχη ή αβέβαιο; Αυτό ακριβώς κάνουμε!
Το μέλλον σου, εξαρτάται από τα πράγματα που μπορείς να ελέγχεις και από εκείνα που δεν μπορείς. Ενισχύοντας την πίστη σου σε αυτά που μπορείς να ελέγχεις καλύτερα, μειώνεται ο φόβος σου για εκείνα που δεν ελέγχεις. Μάλλον υπερεκτιμάμε τους εαυτούς μας όταν δυσανασχετούμε για όσα δεν ελέγχουμε, παρά τον δικαιολογούμε. Η καλύτερη αρχή για να συμφιλιωθείς με το μέλλον, είναι να θεωρήσεις πως «η βεβαιότητα του μέλλοντος είναι η αβεβαιότητά του». Η αγνάντευση του «μεγάλου Μετά» χρειάζεται θάρρος, εμπιστοσύνη σε αυτό που είσαι και όχι φόβο. Σκέψου το «σήμερα» σαν την ευχή σου για το «αύριο». Τότε θα μπορείς να είσαι περήφανος ότι ζεις κάθε στιγμή. Αυτό, εξαρτάται από σένα και μόνο…
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
