«Αυτό είναι η μάθηση: ξαφνικά καταλαβαίνεις κάτι που καταλάβαινες σε όλη σου τη ζωή, αλλά με ένα καινούργιο τρόπο».
Doris Lessing
«Σκέφτομαι, άρα υπάρχω», υποστήριζε ο Καρτέσιος και αν μας έδινε το δικαίωμα να παραφράσουμε τη διάσημη ρήση του, θα μπορούσαμε να πούμε «Μαθαίνω, άρα ζω». Δε χρειάζεται,νομίζω, να κάτσουμε να σκεφτούμε την αξία της μάθησης, η οποία είναι αυταπόδεικτη. Ό,τι θαυμάζουμε που κινείται γύρω μας είναι αποτέλεσμα της μάθησης. Δυστυχώς, το σχολείο και κάθετί που προάγει τη μάθηση οργανωμένα, έχει κάνει πολλούς απο μας στο παρελθόν να την ταυτίσουμε με κάτι πιεστικό και υποχρεωτικό.
Εδώ και μερικά χρόνια, η παιδεία και οι τρόποι μάθησης έχουν την τιμητική τους καθώς η διάδοση της τεχνολογίας έχει επηρεάσει ο,τιδήποτε αφορά τον άνθρωπο. Ακούγοντας και διαβάζοντας τον Ken Robinson, –αξίζει να τον τιμήσετε- κατάλαβα πόσο λάθος έχουμε…μάθει ορισμένα πράγματα και πόσο πίσω έχει μείνει η μάθηση, (παγκοσμίως) αν τη συγκρίνουμε με τα μέσα που διαθέτουμε στην εποχή μας. Πριν βρούμε τους τρόπους που θα μας κάνουν να αγαπήσουμε οικειοθελώς την μάθηση, είναι καλό να ξεκινήσουμε να μάθουμε…να μαθαίνουμε. Εκείνο που μπορεί να θεωρηθεί ως «θαύμα», είναι το πόσοι τρόποι υπάρχουν για να μάθει κάποιος κάτι. Όλες οι αισθήσεις, όλα τα ένστικτα λειτουργούν για λογαριασμό της μάθησης, αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να μαθαίνει. Άλλος είναι λιγότερο οπτικός τύπος και περισσότερο ακουστικός. Άλλοι, προτιμούν να χρησιμοποιούν το βίωμα, προτιμώντας περισσότερο τη χρήση των χεριών τους. Λίγο έως πολύ, οι περισσότεροι συνδυάζουμε όλους τους τρόπους.
Όταν ήσουν στην ηλικία που μόλις και με δυσκολία μπορούσες να αντιληφθείς τη σύνδεση κάποιων πραγμάτων, αναρωτήθηκες πώς ένα άγγιγμά σου σε ένα διακόπτη, είναι ικανό να ανοίγει και να σβήνει το φως μιας λάμπας; Πώς είναι δυνατόν ένας μικρός μοχλός να σηκώνεται και ξαφνικά να ρέει νερό; Η μάθηση είναι μέρος του απείρου και γι’ αυτό λέμε το «όσο ζω μαθαίνω». Πάντα είμαστε παιδιά σε πολλά πράγματα. Δηλαδή, πάντα υπάρχουν πάμπολλα πράγματα τα οποία, ενώ βλέπουμε να συμβαίνουν και τα θεωρούμε φυσιολογικά, δε γνωρίζουμε το πώς συμβαίνουν. Είναι μαγικό το να ανακαλύπτεις τον τρόπο που γίνεται κάτι και ακόμη πιο μαγική, είναι αυτή η καθαρά παιδική άγνοια στην αρχή, που είναι το πρώτο ερέθισμα για να μάθεις. Ο Πλάτωνας, είναι ίσως ο αρχαιότερος από τους ολοκληρωμένους παιδαγωγούς. Θεωρούσε τη μάθηση ως τρόπο παιχνιδιού. Άλλωστε, οι λέξεις «παιδί», «παιδεία» και «παιχνίδι», έχουν την ίδια ρίζα. Μέσα στη μάθηση, υπάρχει η ψυχαγωγία και η χαρά της ανακάλυψης, ακόμη και της εφεύρεσης. Νιώθεις να αγγίζεις το καινούριο και να σκέφτεσαι αλλιώς το παλιό. Η μάθηση, μπορεί να σου αλλάξει από μόνη της τις όποιες προκαταλήψεις έχεις.
Όλη αυτή η μαγεία, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις ικανότητες ενός ταχυδακτυλουργού. Όταν παρακολουθούμε το θέαμα ενός ταχυδακτυλουργού, μολονότι βλέπουμε το τί θέλει να κάνει και ταυτόχρονα, βλέπουμε τα σύνεργά του, στην καλύτερη των περιπτώσεων, δε γνωρίζουμε τους τρόπους που μπορεί να εμφανίζει ένα κουνέλι από το καπέλο του. Έχουμε και λέμε! Ξέρουμε τί θέλει να κάνει, βλέπουμε πολλά πράγματα που χρησιμοποιεί, χειροκροτάμε για το απίστευτο αποτέλεσμα, αλλά…υπάρχει ένα μεγάλο κενό. Πώς έβγαλε το κουνέλι από το καπέλο;; Αυτός είναι ο θαυμαστός κόσμος της μάθησης και δε διαφέρει σε τίποτε από την απίστευτα διασκεδαστική τέχνη του ταχυδακτυλουργού. Μπαίνεις στη διαδικασία, να λύσεις ένα μυστήριο! Αν δε σου αρέσουν οι ταχυδακτυλουργοί, μπορεί να σου αρέσουν οι ντετέκτιβ που προσπαθούν να λύσουν ένα μυστήριο ή μπορεί να σου αρέσει το κρυφτό και το κυνήγι του θησαυρού…Όπως και να έχει, η μάθηση σε κάνει να είσαι παιδί σε κάθε ηλικία. Μόνο αν σταματήσεις τη μάθηση, παύεις να είσαι παιδί! Θυμήσου όμως πως μπορείς να μαθαίνεις…συνέχεια.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
