Ο ελληνικός αθλητισμός έχει χαρίσει πολλές φορές στη χώρα μας στιγμές δόξας, περηφάνιας και χαράς. Αναμφίβολα, η ομάδα που βάση των στοιχείων κρίνεται ως η πιο επιτυχημένη είναι η εθνική ομάδα πόλο των γυναικών. Ο λόγος είναι σαφής και τα επιτεύγματά της ομάδας μοναδικά. Αποτελεί το μόνο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό, παγκόσμιο και Ολυμπιακό μετάλλιο.
Κορυφαία στιγμή της ομάδας, αλλά και εν γένει του ελληνικού αθλητισμού, αποτελεί η κατάκτηση του παγκόσμιου πρωταθλήματος του 2011 στη Σαγκάη, απέναντι στη διοργανώτρια χώρα, Κίνα. Με τη νίκη της ομάδας στον τελικό, τα «χρυσά» κορίτσια του προπονητή Γιώργου Μορφέση έγιναν η πρώτη εθνική ομάδα που κατακτά την πρώτη θέση σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Αθλήματα όπως το πόλο, απασχολούν ένα μικρό μέρος των αθλητών/τριών της χώρας μας. Αθλήματα, που η επιβεβαίωση δεν είναι ένα παχυλό συμβόλαιο, συνεχείς φωτογραφήσεις και καθολική αναγνώριση. Για αυτό το κομμάτι των αθλητών, η καθημερινή επιβεβαίωσή τους είναι η αγάπη για το σπορ που υπηρετούν και το μεράκι τους για αυτό. Η διαφθορά και η αδικία αποτελούν άγνωστες λέξεις για αυτού του είδους τα αθλήματα που κρατούν τις αρχές του αθλητισμού, στο ρομαντικό και πρώιμο στάδιο του. Χαρακτηριστικότερη δήλωση που καταδεικνύει το πάθος των κοριτσιών για αυτό που κάνουν είναι αυτή της Σταυρούλας Αντωνάκου που είχε πει μετά την πρόκριση στα ημιτελικά πως : «… είμαστε μεσαία τάξη, η γενιά των 600 ευρώ που λέμε. Θέλαμε όμως να κάνουμε υπερήφανο τον λαό μας. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να το κάνει».
Η βράβευσή της ομάδας από τον σύνδεσμο Αθλητικών συντακτών ως η κορυφαία ομάδα του 2011, ήταν άλλη μια απόδειξη της καθολικής αναγνώρισης που τυγχάνει η ομάδα από το σύνολο των Ελλήνων. Όσο για μας, δεν έχουμε να ευχηθούμε τίποτα περισσότερο από το «πάντα τέτοια», γνωρίζοντας πως η εθνική του πόλο δε θα μας απογοητεύσει…
