Για πάνω από έναν αιώνα, οι χημικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί ως όπλα προκειμένου να προκαλέσουν μαζικούς θανάτους και καταστροφές. Αυτή η σκληρή και διεθνώς καταδικαστέα μορφή του πολέμου έχει κοστίσει εκατομμύρια ζωές, ενώ τα θύματα που επιβιώνουν σε τέτοιες επιθέσεις υποφέρουν για όλη την υπόλοιπη ζωή τους από επώδυνες αναπηρίες και παραμορφώσεις. Τα χημικά όπλα δημιουργούνται από όλες αυτές τις χημικές ουσίες που μπορούν να μετατραπούν σε αέρια, ατμό, σταγονίδια ή σκόνη προκειμένου να καταστήσουν τον αέρα ακατάλληλο προς αναπνοή. Έτσι, ο πόλεμος που επιχειρείται με τέτοια μέσα χαρακτηρίζεται χημικός πόλεμος.
Αν και τα χημικά είχαν κάνει την εμφάνισή τους ως εργαλεία πολέμου, χιλιάδες χρόνια πριν (δηλητηριασμένα βέλη, καπνός αρσενικού, επιβλαβή αέρια, κλπ.), ο σύγχρονος χημικός πόλεμος έχει τις ρίζες του στα πεδία των μαχών του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πρώτη μεγάλης κλίμακας επίθεση με αέριο χλωρίου συνέβη στις 22 Απριλίου 1915 στο Leper του Βέλγιο. Η χρήση πολλών διαφορετικών τύπων των χημικών όπλων, είχε ως αποτέλεσμα 90.000 θανάτους και πάνω από ένα εκατομμύριο θύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Απαγόρευσης Χημικών Όπλων, μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν δαπανηθεί 124.000 τόνοι χημικών παραγόντων.
Παρακολουθώντας τις επιπτώσεις των όπλων αυτών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάποιες χώρες θέλησαν να είναι οι πρώτες που θα εισήγαγαν ακόμη πιο θανατηφόρα χημικά όπλα στα πεδία μάχης του Β ‘Παγκόσμιου Πολέμου κι έτσι αναπτύχθηκαν χημικά όπλα σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αφήσει πίσω του ο πόλεμος μια κληρονομιά παλαιών κι εγκαταλελειμμένων χημικών όπλων, η οποία αποτελεί ακόμη πρόβλημα για πολλές χώρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση διατήρησαν τόσο τεράστια αποθέματα χημικών όπλων, αρκετά για να καταστραφεί το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων και ζώων στη Γη.
Στην πιο πρόσφατη ιστορία, το Ιράκ χρησιμοποίησε χημικά όπλα στο Ιράν κατά τη διάρκεια του πολέμου στη δεκαετία του ΄80, όπως κι εναντίον των Κούρδων κατοίκων της Halabja, στο Βόρειο Ιράκ, το 1988. Τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα χρήσης χημικών όπλων είναι η δηλητηρίαση στην κατοικημένη κοινότητα της Ιαπωνίας, Matsumoto, το 1994 και η επίθεση στο μετρό του Τόκιο το 1995.
Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, η ύπαρξη αυτής της ημέρας «αποτελεί μια ευκαιρία για να θυμηθούμε μερικές από τις μεγαλύτερες κτηνωδίες στην ιστορία της ανθρωπότητας, να αξιολογήσουμε την πρόοδο που κάναμε για να εμποδίσουμε την επανάληψή τους και να δεσμευτούμε ότι θα συνεχίσουμε στο μέλλον να δίνουμε αυτόν τον αγώνα».
Η απόφαση για την καθιέρωση της συγκεκριμένης ημερομηνίας, πάρθηκε μετά από τη δέκατη σύνοδο της Διάσκεψης των Κρατών Μελών στις 11 Νοεμβρίου 2005 μιας και στις 29 Απριλίου 1997, τέθηκε σε ισχύ η σύμβαση για τα Χημικά Όπλα.
Σήμερα, 188 κράτη έχουν προσχωρήσει στην Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα για να σχηματίσουν τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, ώστε να αποκηρυχτεί για πάντα η χρήση των χημικών όπλων. Ένα μόνιμο μνημείο στη Χάγη συμβολίζει την ολοένα κι αυξανόμενη παγκόσμια βούληση για την εξάλειψη των χημικών όπλων και για τη δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από χημικά όπλα. Ο εορτασμός αυτής της ημέρας δίνει την ευκαιρία να αποτίσουμε φόρο τιμής στα θύματα του χημικού πολέμου, ενώ επαναβεβαιώνει τη δέσμευση του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), καθώς και για την εξάλειψη της απειλής των χημικών όπλων, προωθώντας έτσι τους στόχους του οργανισμού για ειρήνη, ασφάλεια και πολυμέρεια.
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
