Λίγα λόγια για τον Loo Foh Sang
Ο Loo Foh Sang γεννήθηκε στο Κουαντάν της Μαλαισίας το 1944. Μετά από τις σπουδές του στη Ζωγραφική αφιερώθηκε στην καλλιτεχνική δημιουργία και την εξάπλωση της τεχνικής της Χαρακτικής. Διέπρεψε στο Παρίσι για 25 χρόνια και το 1988 επέστρεψε στη γενέτειρά του για να συνεχίσει το έργο του. Έχει διδάξει σε Πανεπιστήμιο την τέχνη της Χαρακτικής, έχει διοργανώσει εκθέσεις, έχει υπάρξει μέλος κριτικής επιτροπής σε διαγωνισμούς Γραφικών Τεχνών, έχει βραβευτεί για το έργο του, το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα, αυξάνοντας την καλλιτεχνική του φήμη του παγκοσμίως.
1. Είχατε από μικρός τη ζωγραφική στο πλευρό σας, ή εξοικειωθήκατε μαζί της μεγαλώνοντας;
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία για αυτό. Μια μέρα, όταν ήμουν 6 ετών, μια νοσοκόμα ήρθε στο σπίτι για τη συνήθισμένη επίσκεψη στον άρρωστο πατέρα μου.Οταν με είδε να ζωγραφίζω τους τοίχους του σπιτιού με κιμωλία, είπε στη μητέρα μου ότι θα μπορούσα να γίνω ένας διάσημος καλλιτέχνης μεγαλώνοντας. Ζωγράφιζα σε ό,τι επιφάνεια έβρισκα, κάτι που δεν πείραζε τη μητέρα μου. Κανένας δεν έδωσε σημασία στα λόγια της νοσοκόμας τότε, διότι εκείνες τις εποχές δεν συνηθιζόταν να ακολουθείται η τέχνη ως επάγγελμα.
Στο λύκειο ήμουν καλός στα μαθηματικά. Στην ηλικία των 15, βραβεύτηκα με υποτροφία να σπουδάσω στην Tαϊβάν, αλλα η μητέρα μου πίστευε οτι ήταν πολύ νωρίς για μένα για να αφήσω το σπίτι. Τέλειωσα το λύκειο και κατέληξα να σπουδάζω τέχνη στο «Nanyang Academy of Fine Arts» στη Σιγκαπούρη (1963-1965).
Μετά την αποφοίτηση μου το 1966, πραγματοποίησα την πρώτη μου έκθεση στην γενέτειρά μου και πούλησα 60 απο τους 100 πίνακες μου. Εκτιμώ την υποστήριξη των φίλων και της οικογένειάς μου που με βοήθησαν να γνωρίσω την επιτυχία στην πρώτη μου έκθεση ζωγραφικής. Τα λεφτά που κέρδισα ήταν αρκετά για να καλύψουν τα έξοδα της πτήσης στο Παρίσι και της πρώτης εξάμηνης διαβίωσης μου εκεί. Οι προσεχείς σπουδές στο Παρίσι μου έδειξαν το δρόμο για ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μου.
2. Ποια συναισθήματα σας κυρίευσαν όταν αφήσατε όλα τα υπόλοιπα πίσω για να αφιερωθείτε στην Τέχνη σας;
Ολα έχουν να κάνουν με την αγάπη. Το πάθος μου για την τέχνη και την αγάπη για τη γυναίκα μου.
Έχω 9 αδέρφια. Όντας το νεότερο μέλος της οικογένειας είχα την τύχη και την ελευθερία να διαλέξω το μονοπάτι που λαχταρούσα. Συν τοις άλλοις η τότε κοπέλα μου (τώρα γυναίκα μου) συνέχιζε τις σπουδές της στη Γαλλία, κάτι που μου έδωσε κίνητρο να την ακολουθήσω εκεί 6 μήνες αργότερα.
Ποτέ δεν μπορούσα να αποσαφηνίσω μέσα μου τι εστί καλλιτέχνης αλλά ο στόχος μου ήταν πάντα ξεκάθαρος. Ήθελα να εμπνέομαι, να μαθαίνω και να εξελίσσω τις ικανότητές μου-ήθελα να γίνω ένας avant-garde καλλιτέχνης. Όταν έφτασα στο Παρίσι δεν γνώριζα καθόλου τη γλώσσα. Προκειμένου να επιβιώσω και να σπουδάσω, παρακολούθησα ταχύρυθμα μαθήματα Γαλλικών. Ετσι ήμουν σε θέση πλέον να ενσωματωθώ στο Πανεπιστήμιο. Μάθαινα Χαρακτική το πρωί, έτρεχα να προλάβω τις παραδόσεις στο μάθημα της τέχνης στο L’Ecole το απόγευμα και έβγαζα τα έξοδα διαβίωσής μου δουλεύοντας ως σερβιτόρος σε ένα Κινέζικο εστιατόριο το βράδυ. Εκείνη την περίοδο η ζωή μου είχε πολύ γρήγορους ρυθμούς και αυξημένες δυσκολίες, αλλά ήταν το πάθος και η αγάπη που μου έδωσαν ώθηση να ξεπεράσω τα εμπόδια.
Η αποφασιστικότητά μου και η σκληρή δουλειά δεν πήγαν χαμένα. Με περηφάνεια λέω πως αυτή τη στιγμή για μένα τέχνη σημαίνει τα πάντα στη ζωή μου, στην αγάπη, στην καθημερινότητα, στο πάθος.
3. Πόσο σημαντική είναι η έκφραση μέσω της Τέχνης στη ζωή του ανθρώπου;
Λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία του Zen, η Τέχνη είναι ένα είδος πρακτικής για αυτοσυγκέντρωση. Σε γεμίζει με μια εσωτερική γαλήνη με το να επικεντρώνεσαι στη σκέψη σου, στα συναισθήματά σου και στη δημιουργία του έργου σου. Όταν εξασκήσεις την τέχνη θα αρχίσεις να παρατηρείς τη ζωή, την αντανάκλαση του εαυτού σου και να έχεις μεγαλύτερη επίγνωση του νού σου. Σταδιακά θα γίνει ένα χόμπι για σένα και θα είσαι ικανός να εντοπίσεις τη χαρά στα μικρά πράγματα που σε περιβάλλουν. Μέσα απο την πρακτική στην τέχνη θα έρθεις σε επαφή με μια ενδότερη ειρήνη, θα αγκαλιάσεις τη ζωή σου με εκτίμηση, ειλικρίνεια, δημιουργικότητα και ενθουσιασμό.
4. Τι κερδίζει και τι χάνει κάποιος με την απόφασή του να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη ζωγραφική;
Κατα την άποψή μου, η Τέχνη μου δίνει περισσότερη αφθονία παρά στέρηση πραγμάτων. Απο την αρχή της διαδικασίας μέχρι την ολοκλήρωση και ειδικά όταν βλέπω μια δική μου καλλιτεχνική δημιουργία τελειωμένη, νιώθω την αίσθηση του επιτεύγματος. Πρόκειται για ένα συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται με λέξεις. Το να γίνεις ένας καλλιτέχνης με ικανότητα να εκφράζεις το είναι σου έχοντας κυνηγήσει το όνειρό σου, αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη ευλογία.
Απο την άλλη πλευρά, για να μιλήσουμε για τα αρνητικά της υπόθεσης, αν κάποιος θέλει να γίνει επαγγελματίας καλλιτέχνης, θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με τη σκληρή διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, κυρίως όσον αφορά στην πηγή του εισοδήματος. Ένας αρτίστας πρέπει να σπαταλήσει μεγάλη προσπάθεια και χρόνο για αυτο-οργάνωση. Εάν στερείται της ικανότητας να διαχειριστεί τα οικονομικά του ζητήματα (τα υπάρχοντα και τα ιδανικά) τότε αυξάνεται ο κίνδυνος να αντιμετωπίσει προβλήματα επιβίωσης.
5. Ποια είναι η ιδιαιτερότητα της παραδοσιακής ασιατικής ζωγραφικής συγκριτικά με των υπόλοιπων πολιτισμών;
Τα περισσότερα δημιουργήματα της Νοτιοανατολικής Ασιατικής τέχνης, της σύγχρονης εποχής, διέπονται απο το στυλ Nanyang, πρόκειται κυρίως για απεικονίσεις χωριών, τρόπους ζωής και δραστηριοτήτων απο διαφορετικούς πολιτισμούς, της άγριας ζωής, υποτροπικών και παραθαλάσσιων σκηνικών. Η τέχνη Nanyang επικεντρώνεται στην περιγραφή της Nanyang καθημερινότητας, του πολιτισμού, της παράδοσης και εκτίμησης της φύσης- ειρήνη, λιτότητα και χαλάρωση.
Αυτό το στυλ έχει επηρεάσει και εμπνεύσει τους τοπικούς ζωγράφους στην απεικόνιση της τέχνης τους.
6. Στη Μαλαισία σας αποκαλούν ‘The Father of Malaysia Printmaking’ (Printmaking=Χαρακτική). Πώς επιδρούν η φήμη και η κοινωνική αναγνώριση στην ψυχολογία ενός καλλιτέχνη;
Οι τίτλοι και η αναγνώριση δεν έχουν μεγάλη σημασία για μένα ούτε επηρεάζουν την αρχική μου άποψη για την τέχνη. Ποτέ δεν φαντασιωνόμουν τη διασημότητα και τη κοινωνική απήχηση. Παρόλαυτα είμαι πραγματικά ευγνώμων προς όλους όσους εκτιμούν την τέχνη μου. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι η αφιέρωσή μου στη χώρα μου και τις κοινωνίες της. Πρόκειται για αποστολή ζωής και ποτέ δεν σκεύτηκα να την παρατήσω ή να αποσυρθώ.
Επέστρεψα στη Μαλαισία το 1988 για να προωθήσω την τεχνική της Χαρακτικής στο κοινό μέσα απο εκθέσεις και εκπαίδευση. Αυτά βοηθούν στην αύξηση της εξοικείωσης με αυτήν την απίστευτη μορφή τέχνης η οποία ενσωματώνεται στη Μαλαισιανή ζωγραφική. Χαίρομαι πολύ που στη διάρκεια των 30 τελευταίων χρόνων υπάρχουν άνθρωποι που στηρίζουν την προσπάθειά μου να προωθήσω την τεχνική της Χαρακτικής. Είμαι επίσης χαρούμενος που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν αυτή την τεχνική.
7. Τι μηνύματα προσδοκάτε να περάσετε μέσα από τα έργα σας στο ευρύ κοινό;
Η Τέχνη μου είναι εμπνευσμένη απο τη Ζωή. Εννοώντας οτιδήποτε μας περιβάλλει, τη φύση του ζην. Θα ήθελα να παρουσιάσω το ζην σε όλες τις θεματικές της τέχνης μου (περιεχόμενο λουλουδιών-τοπία-ανθρώπινοι χαρακτήρες και πολιτισμοί).
8. Είναι ίδιος ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος το εκάστοτε εικαστικό δημιούργημα; Ισχύει πως ο καθένας βλέπει τελικά αυτό που του «διατάζει» η προσωπική του συναισθηματική αντίληψη;
Η ζωγραφική είναι ευρηματική και πανούργα, δεν μπορεί κάποιος να θέσει εναν ορισμό αναφορικά με την εκτίμησή της απο το κοινό. Όλοι μας έχουμε διαφορετική οπτική όταν κοιτάμε το ίδιο αντικείμενο τέχνης, μιας που ο καθένας μας έχει ένα διαφορετικό υπόβαθρο ζωής. Η απάντηση υπόκειται στην ατομική εκτίμηση και ελευθερία σχετικά με τη μετάφραση, την εκτίμηση και την αίσθηση ενός πίνακα.
9. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς την Τέχνη;
Χωρίς τέχνη, η ζωή θα ήταν υπερβολικά απλή και βαρετή. Ισως καταλήγαμε όλοι, πολύ απασχολημένοι με το να βγάζουμε χρήματα και κάνοντας πράγματα ρουτίνας στη ζωή μας.
10. Εάν αφιερώνατε έναν πίνακα στο Θεό, ως ανταμοιβή για τις ομορφιές της ζωής, τι θέμα και ποια χρώματα θα επιλέγατε για τη σχεδίασή του;
Για να δοξάσω το Θεό θα διάλεγα μια ιδέα που να επικεντρώνεται στο μεγαλείο και τη φωτεινότητα. Θα χρησιμοποιούσα αποχρώσεις του κίτρινου καθώς αντιπροσωπεύουν το Φως και την Ελπίδα. Το μέσο μου θα ήταν χρώματα λαδιού επειδή διευκολύνουν την άμεση έκφραση προς το θεατή. Πιστεύω πως θα ήταν θεαματικό το αποτέλεσμα.
